Hin djúpa dul lífsins

Og nú er bara komið skítaveður í henni Reykjavík eftir hitana miklu. Ekki hefur sést til Esjunnar í allan dag fyrir Venusarlegu skýjaþykkni.

Mér finnst laugardagurinn og sunnudagurinn um verslunarmannahelgina bestu dagar ársins í Reykjavík. Þá fer ég í langar göngur og hugsa gríðarlega mikið um hina djúpu dul lífsins. Hún er nú ekkert smáæðis djúp. En það er ekkert gaman að ganga úti þegar ekki sér til fjalla og skýjamökkurinn er alveg ofan i manni og ætlar að kæfa mann. Þetta er önnur eða þriðja - eða  er það fjórða - verslunarmannahelgin í röð sem ónýtist vegna fúlviðris en þar á undan komu margar gönguvænar og hugsanadjúpar verslunarmannahelgar. 

Það er enn mjög hlýtt loft yfir landinu en ekkert orðið sérlega mikið úr því. Í dag varð hlýjast 23 stig uppi á reginörfæum, Hágöngum, vestan við Vatnajökull. Á Reykjum í Fnjóskadal fór hitinn í 22 stig og er það víst 9. dagurinn í röð sem hitinn þar fer yfir 20 stig sem út af fyrir sig er að verða fenómen.

Við lifum á dögum hinna veðurfarslegu fenómena.

Ekki voru fenómenin samt minni á sixties þegar snjókomur og voðaveður óðu uppi um hásumarið. Veðurfar núna er alveg óþekkjanlegt síðan þá. Og hvort er nú betra: Voðaveðrin ógurlegu eða hitabylgjurnar létt erótísku? Hefur Jan Mayen liðið eitthvað svar við því? Vill annars einhver vera með því gengi í liði?

Nú, en af því að ekkert gaman var að ganga úti í dag reyndi ég að rífa mig upp í innra rómantískt hitasóttaræði með því að hlusta á sönglög eftir Schumann. "Mein Herz ist schwer" (alveg rosalega), "was will die einsame Tranen", "du bist wie eine Blume" (lexía í grasafræði) og svo framvegis alveg út í " du meine Seele, du mein Herz, du meine Wonn', o, du mein Schmerz", þar til væmnisklígjan fór að láta mig þykja vænt um gömlu góðu voðaveðrin þegar menn urðu einir og yfirgefnir úti í stórhríðum um verslunarmannahelgina langt frá öllum öðum titrandi hjörtum.

Já við lifum á tímum fenómenana. Það eru fenómen í veðrinu. Það eru fenómen í pólítíkinni. Það eru fenómen í efnahagsmálunum. Það eru ekstra fenómen varðandi ólympíuleikana. En langmesta fenómenið er það hvað bloggararnir endast til að velta sér upp úr bullinu úr sjálfum sér. 

  

 

Athugasemdir

[Lára Hanna Einarsdóttir, 2.8.2008 kl. 23:08]

Ég er sammála þér með Reykjavík um verslunarmannahelgi. Þá er borgin nokkurn veginn eins og ég vil hafa hana. Enda yfirgef ég hana aldrei einmitt þá helgi.

Við erum heppin - eða höfum verið það hingað til - með okkar veðurfarslegu fenómen. Svo langt sem sú heppni nær. Miðað við þau veðurfarslegu fenómen sem aðrar þjóðir þurfa að búa við nú um stundir prísa ég okkur sæl.

Póllitíkin er aftur á móti eilífðarfenómen, bæði hér og úti í hinum stóra heimi. Varla neitt til að fá væmnisklígju út af.

Eitthvað sérstakt bull sem þú hafðir í huga með bloggarafenómenin?

[Sigurður Þór Guðjónsson, 2.8.2008 kl. 23:13]

Auðvitað! Þetta hér.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 2.8.2008 kl. 23:57]

Rosalega ertu eitthvað þóbergskur til orðs og æðis.

Mér er létt.  Rigning á morgun segja þeir.