Hvað varð um líkið?

Ég var að hlusta á útvarpsleikrit þar sem flóttamenn komu við sögu. Þá rifjaðist upp fyrir mér atvik sem gerðist fyrir fáum árum. Erlendur flóttamaður á leið til Bandaríkjanna var stöðvaður á Keflavíkurflugvell og átti að vísa honum úr landii.

Hann tók þá líf sitt sjálfur.

Enginn vissi hver hann var eða hvaðan hann kom en ekki var hann grunaður um glæp. Talið var þó víst að hann væri íslamstrúar og væri kominn langt að austan. Reynt var að grennslast fyrir um mannin erlendis, sagði í fréttum, en svo var þessu aldrei fylgt eftir í fjölmiðlum svo ég viti. Atburðurinn gufaði bara upp. Ég hafði mjög eyru og augu opin en varð aldrei var við neina frekari umfjöllun fjölmiðla þó auðvitað sé hugsanlegt að hún hafi farið framjá mér. 

Mikið var þetta allt saman sorglegt. Maður reynir að leita sér betra lífs. Hann er kyrrettur í ókunnu landi og finnst sem allar leiðir séu lokaðar - og kannski var það einmitt rétt mat  - og ákveður að stytta sér aldur.   

Og hvað varð svo um líkið? Var það grafið hér á landi? Eða var það kannski brennt? Í Íslamtrú er það talið algjör svívirða að brenna lík. Eða var líkið ef til vill notað til "vísindalegra þarfa" úr þvi enginn vissi hver þetta var og enginn var til að gæta virðingar hins látna?

Afhverju fylgdu fjölmiðlar þessu máli aldrei eftir og sögðu frá því hvað gerðist eftir lát mannsins? Getur verið að sektarkennd yfir dauða hans og framkomu íslenskra yfirvalda gagnvart honum hafi valdið því að allir vildu bara gleyma þessu máli?

Hvar hvílir þessi framandi maður sem vildi finna hamingjuna en fann aðeins höfnun og skilningsleysi á Íslandi sem særði hann banasári? 

Athugasemdir

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 4.2.2007 kl. 19:04]

Þarfar spurningar. Dreifum þeim á blogginu. Kannski er einhver með ábyrgð kominn í bloggið, og sem er nógu mikill maður í sér til að svara þessu.

Ég hef fengið aðgang að mörgum lögregluskýrslum í Danmörku varðandi flóttamenn sem tóku sitt eigið líf. Það er ein versta lesning sem ég hef stundað. Ég fann fyrir einsemdinni, vonleysinu, mannfyrirlitningu yfirvaldsins og dauðanum. Dönsk yfirvöld vanvirtu minningu þessa fólks.

Ég lýsi máli eins þessarra manna í bók minni Medaljens  Bagside, sem þú getur nálgast á ýmsum bókasöfnum í Reykjavík. Maðurinn var dómari af gyðingaættum, Rudolf Martin Tietz, sem framdi sjálfsmorð á hótelerbergi í Kaupmannahöfn, þegar hann var búinn að fá sig saddan á undirlægjuhætti Dana og þeirri meðferð sem hann varð fyrir. Sömu örlög bíða enn fjölda flóttamanna í Danmörku - og greinilega einnig á Íslandi.