Hlutunum snúið á hvolf

Ég tók ekki þátt í neinum mótmælum í búsáhaldabyltingunni eða á öðrum vettvangi. Því um síður hef ég farið að heimilum fólks til að mótmæla og það mun ég aldrei gera. En  ég stend þó með þeim sem hafa gagnrýna afstöðu til þess sem nú er að gerast í þjóðlífinu og er þar af nóg af taka eins og allir vita. Eins gott að greina þar aðalatriðin frá aukaatriðunum.

Í dag leggur Ólafur Stephensen í leiðara í Fréttablaðinu út af  því þegar lögreglan lét til skarar skríða í héraðsdómi.  Hann vitnar í orð Ragnars Aðalsteinssonar um það að samfélagið sé að breyast í óhugnanlega hörku þar sem ofbeldið ráði öllu. Ragnar átti augljóslega við að valdstjórnin í mynd lögreglunnar væri farinn að beita vaxandi hörku við almenning.

En í leiðaranum er þessu snúið á haus. Meginhluti hans fer í að gangrýna ''mótmælendur'' sem látið hafa til sín taka á ýmsan hátt. Það séu einhverjir mótmælendur sem vandræðum valda og beri að amast við en ekki valdstjórnin. Mjög alvarlegum ábendingum Ragnars Aðalsteinssonar er þar með algerlega snúið á hvolf.

Í Morgunblaðinu skrifar svo Pétur Blöndal um þá örfáu mótmælendur sem hafa safnast saman við heimili fólks. Hann kallar það athæfi ''ódæði''. Þau  beinist bara gegn saklausum börnum að því er helst verður skilið af máli Péturs. Ansi er það langt gengið. Þessi mótmæli eru kannski óviðeigandi og óþægileg en eins og þau hafa farið fram  hafa þau í mesta lagi valdið ónæði. Að kalla þau ''ódæði'' er að fara langt yfir strikið.  Svona álíka stórkarlalegt og innistæðulaust og að kalla þau  mannréttindabrot eins og sumir hafa gert.

Ekki þarf að minna á það hvaða gjörningar hafa komið þjóðinni í stórkostleg vandræði svo þúsundir fjölskyldna eiga verulega um sárt að binda. Ekki væri að skjóta yfir markið að kalla þá gjörninga ódæði og þá einstaklinga og valdastofnanir sem ábyrgar eru fyrir þeim ódæðismenn og ódæðisöfl. Þessu hafa mótmælendur verið að andæfa hvað sem segja má um einstakar aðgerðir þeirra.

Í báðum þessum greinum, sem hér hefur verið vikið að,  eru aukaatriði gerð að aðalatriðum. Hlutunum snúið á hvolf. Og orðum tungumálsins er beitt á svo villandi hátt að jaðrar við merkingarleysi. Slíkt er einmitt helsta einkenni áróðursbragða. 

Það fylgir því ábyrgð að skrifa ritstjórnargreinar eða fasta dálka í dagblöð, drjúgum meiri en skrifa tilfallandi tækifærisgreinar eða blogga. Þá kröfu má gera að þeir sem þar eru fremstir í flokki skrifi  af  rökvísi og sanngirni. 

 

Athugasemdir

[Sigurbjörn Sveinsson, 3.5.2010 kl. 21:47]

Ég verð að aka undir það, að þessi leiðari tók óvænta stefnu.

[Kristján Hilmarsson, 4.5.2010 kl. 13:20]

Þetta eru þörf orð Sigurður Þór ! en var ekki einmitt minnst á þetta í skýrslunni góðu, að samfélagsumræðan væri búin að vera á þessu plani lengi og þar með einn af fjölmörgum dropum sem fékk bikarinn til að fyllast og vel það.

Það sárasta er svo að sjá þessa tegund umræðu halda áfram og það hjá röddum sem heyrast einna best í samfélaginu, á þar m.a. við fjölmiðla og þáttastjórnendum, sem af einhverjum annarlegum ástæðum, telja sig alltaf þurfa að "halda með/móti" í staðinn fyrir að reyna eftir besta megni að flytja fréttina hlutlaust, sýna okkur smávirðingu og gefa okkur lesendum/borgurum tækifæri til að mynda okkur skoðun sjálf, viljum við þetta ???  

[Gunnar Heiðarsson, 4.5.2010 kl. 16:20]

Þetta er góð grein hjá þér Sigurður, það virðist oft gleymast hver hin raunverulegu fórnarlöm eru, almenningurinn. Það er ekki það fólk sem verið er að safnast saman hjá og mótmæla.

[Elínborg, 6.5.2010 kl. 21:38]

Þakka þér fyrir mjög góða grein Sigurður! Mér hefur lengi fundist óhuggulegt, hve margt  fólk skortir gagnrýna hugsun. Lætur mata sig stanslaust og trúir öllu yfirborðskjaftæðinu möglunarlaust!

Hvernig væri að skoða aðeins undir yfirborðið ?