Nú skyldi ég hlægja, væri ég ekki dauður

Í fyrrakvöld þegar ég var að reyna að sofna á hóteli i Salzburg varð mér svo kalt að mér hefur bara aldrei orðið jafn kalt.

Daginn eftir, fann ég að ég var að fá andstyggilegt kvef.  Þann dag fór ég þrjár flugferðir og bjóst fastlega við að farast í hverri þeirra, fyrst með rellu til Vínar þar sem við biðum í fjóra tíma, svo í þotu til Kaumannahafnar, þar sem aftur var beðið í fjóra tíma, og loks var flogið heim. Þangað komum við klukkan ellefu að Vínartíma og höfðum verið á fótum frá klukkan sex um morguninn. Þá var ég kominn með þennan líka lugnabólguhóstann og var eins og aumingi  ytra sem innra.

Í morgun var ég kominn með hita en átti ekkert að éta og missti hitamælinn svo hann brotnaði. En það var gaman að skoða kvikasilfrið sem þeir mæla hörðu frostin með og pota í það og sjá hvernig það sundrast og leitar alltaf saman aftur. En ég varð að storma út í veður og vind, dem Schnee, dem Regen, dem Wind entgegen, til að kaupa mér hitamæli og mat. Ohne rast und Ruh! Vel á minnst: Ég hef þyngst um þrjú kíló í ferðinni. Ég nenni yfirleitt aldrei að éta en í útlöndum er svo sem lítið við að vera annað en éta - og sofa. 

Nú er ég hér með 39 stiga hita og get ekkert étið. Þetta er eitthvað annað en kvef. Ætli ég sé ekki kominn með hundaæði bara. Ég finn að óráðið er alveg að koma yfir mig. Ég stend nefnilega í þeirri bjargföstu trú að hún Tóta mín pönkína sé bara fyrrverandi pönkína en hef það hins vegar á hreinu að hún er nú orðin algjör skönkína.

Ég á von á Mala klukkan níu í kvöld. Ef ég verð þá ekki steindauðaur úr lugnabólgu og hungri. 

Eftirmáli: Það var alveg frábært veður, nema einn dag í Austurríki. Alparnir voru ólýsanlega fallegir. Nú skil ég hvað  Schubert var að fara í sinni síðustu og mögnuðustu sinfóníu en við vorum að fylgja í fótspor hans í ferðinni. Talið er að landslagið hafi orðið kveikjan að þessari sinfóníu. Og þessi tónlist er nú eitthvað annað en þessi Enimen eða  hvern andskotann hann heitir. Ég hef aldrei þolað hann enda aldrei heyrt með honum eitt einasta lag! 

Nú er mér þungt fyrir brjósti. Samt skyldi ég hlægja væri ég ekki dauður yfir því að eiga von á honum Mala mínum núna klukkan níu.     

 


« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Athugasemdir

1 Smámynd: Þorkell Sigurjónsson

Velkominn heim Sigurður. Slæmt að þú skulir vera lasinn, en bara það að við erum  komnir frá Ögmundi Árnasyni og henni Þóru Jónsdóttir áttu eftir að lifa minnst 40 ár í viðbót, allavega skal ég minna þig á þegar þar að kemur. Verð barasta að viðurkenna, að ég saknaði þín meðan þú dvaldir í útlandinu. Sástu nokkurn þarna í Austurríki sem minnti þig á mig?  Kveðja.

Þorkell Sigurjónsson, 4.10.2007 kl. 23:52

2 Smámynd: María Kristjánsdóttir

Gott að þú skulir vera komin aftur. Píslarsagan hreint frábær. Vonandi fáuum við svo jafn góðar lýsingar á öllu sem þú upplifðir hjá Franz Jósef sáluga.

María Kristjánsdóttir, 5.10.2007 kl. 00:15

3 Smámynd: Svava frá Strandbergi

Guð, hvað ég er fegin Keli, að ég skuli líka vera komin af honum Ögmundi Árnasyni og henni Þóru Jónsdóttur eins og Siggi bróðir.
Ég er þá ekki  bráðfeig frekar en hann, þó ég sé líka með 39 stiga hita og þungt fyrir brjósti.

Ég talaði við Sigga í síma í kvöld og hann sagði að annar hver Austurríkismaður væri alveg eins og þú í framan og kom honum það auðvitað alls ekki á óvart.

Nei annars, ég held að ég sé með hitaóráði, svei mér þá!

Svava frá Strandbergi , 5.10.2007 kl. 02:01

4 Smámynd: Jóna Á. Gísladóttir

Lýsingin á kvikasilfri minnir á einhverja senu úr hryllingsmynd. Velkominn heim. Leitt að heyra að þú sért veikur. Góðan bata.

Jóna Á. Gísladóttir, 5.10.2007 kl. 18:31

5 Smámynd: Sigurður Þór Guðjónsson

Þegar ég var lítill fannst mér svo gaman að leika mér að kvikasilfri, láta það sundrast og sameinast. Kannski hef ég þá fengið kvikasilfurseitrun og er þess vegna svona kvikur og eitraður sem ég er.

Sigurður Þór Guðjónsson, 5.10.2007 kl. 18:47

6 identicon

Það a.m.k. er lán í óláni að þú skyldir veikjast undir lok ferðarinnar en ekki í upphafi, fyrst þú þurftir endilega að taka upp á slíku. Svo er ég viss um að malið í Mala hafi ákveðinn lækningamátt líka. Góðan bata!

Það sem ætlaði þó mest að segja, í þessari „athugasemda-frumraun” minni, er: Velkominn heim Siggi

Eva Sólan (IP-tala skráð) 5.10.2007 kl. 20:08

7 Smámynd: Sigurður Þór Guðjónsson

Takk fyrir þetta Eva. Gaman að fá frá þér athugasemd. Já, það var sannarlega lán í óláni að þetta skyldi gerast á síðasta degi því nú er ég eins og aumingi. Mali er alveg óskaplega mikill mali. Hann gerir ekkert nema mala og mala.  

Sigurður Þór Guðjónsson, 5.10.2007 kl. 21:09

8 Smámynd: Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson

Láttu þér batna. Áttu ekki grútarlýsi sem þú getur sopið af? Það hefði gert mann úr Schubert og bætt allar hans kvalir.

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 6.10.2007 kl. 17:21

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband