Hret í ágúst

Þetta var auma hamfaraveðrið!

Sem betur fer verður maður nú að segja.

Alls staðar á veðurstöðvum var alautt í morgun og engin í byggð mældi frost. 

Smávegis snjór er aðeins á stöku fjallvegi. 

Leyfi mér svo fyrir hretaðdáendur að vísa á þennan gamla bloggpistlil um hret í ágúst.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• akrv_2013_59_0.xls

Reykjavík og Akureyri

Nú vill svo til að meðalhitinn það sem af er ágúst (eftir 23 daga) er nákvæmlega sá sami í Reykjavík og á Akureyri, 10,4 stig. Það er í réttu meðallagi í Reykjavík en 0,1 yfir á Akureyri, miðað við meðallag áranna 1961-1990 sem sumir ætla reyndar vitlausir að verða ef við er miðað!

Þegar rýnt er í hitann kemur fram ýmis konar munur sem er á gangi dægursveiflunnar á þessum stöðum við sama meðalhita. Ef miðað er við mælingar á þriggja tíma fresti er hlýrra á Akureyri en í Reykjavík frá hádegi og framundir kvöld en hlýrra er annars í Reykjavík. Meðaltal hámarkshita er heilu stigi hærra á Akureyri en í Reykjavík en meðaltal lágmarkshita er hálfu stigi hlýrra í Reykjavík en á Akureyri. Dægursveiflan er því 6,8 stig á Akureyri en 5,3 stig í Reykjavík eftir þeim aðferðum sem ég nota við útreikninga á henni.

Alla dagana (24) hefur hámarkshitinn komist í tíu stig í Reykjavík eða meira en þrjá daga hefur hann ekki gert það á Akureyri. Aftur á móti hefur hámarkshitinn í 11 daga á Akureyri farið í 15 stig eða meira en aðeins þrjá daga í Reykjavík. 

Úrkoman í Reykjavík er 48,2 mm en 11,9 mm á Akureyri. 

 

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• akrv_2013_58_0.xls

Vandræðagemsar á heimsmælikvarða

Kettir eru víst vinsælustu húsdýr mannanna.

Hér á landi hefur ekki verið kvartað vegna katta fyrr en á allra síðustu árum. 

Ég held að ekki séu meiri vandræði vegna þeirra en áður. En einhver vandræði geta stafað af öllu. Ekki síst vondu fólki. Og sumir kattaeigendur standa sig ekki.  

En umburðarlyndi gegn köttum hefur minnkað og andstyggilegur fjandskapur risið upp í þeirra garð sem minnir stundum í ofsa sínum og einstrengishætti á illvilja gegn innflytjendum eða útlendingum eða jafnvel moskum og múslimum.  Óþægindi vegna katta eru blásin út yfir allt velsæmi og farið er að draga upp mynd af þeim sem algjörum skaðræðisskepnum. Og þá er alveg strikað yfir það hvílíkt yndi þeir eru fyrir marga.  

Þetta ber vitni um minnkandi þolinmæði þjóðfélagsins. Gegn flestu sem lífsanda dregur! Nema eigin skinni. Eigin makindalegu sjálfhverfu innan um öll sín manngerðu leikföng. Það sýnir mnnkandi mannúð. Minna blíðlyndi. Meiri harðneskju. 

Bæjarstjóri Dalvíkur segir að  íbúarnir séu orðnir þreyttir á kattafári eins og hún kemst að orði. Hvaða íbúar? Varla  þeir sem eiga ketti og líta á þá sem bestu vini sína, hátt hafna yfir mannlegan fjandskap og óumburðarlyndi.

Fyrir utan einsýnina, takið þá eftir orðalaginu, kattaFÁRI sem bæjarstjórinn notar um tilvist katta á Dalvík. Ekki lýsir það miklu næmi á þessi fallegu og góðu dýr. Og ekki ber það vitni um sómasamlega yfirvegun eða lágmarks víðsýni. Við skulum gæta að því að þessum aðgerðum og orðum bæjarstjórans er beint gegn heimilisköttum og eigendum þeirra en ekki villiköttum. Það er ekkert fár af heimilsköttum neins staðar þó hugsanlega mætti nota það orðalag um villiketti. Að nota þetta orð án minnsta fyrirvara eða skýringa um heimilisketti er ótamið ofstæki.  

Mali minn lætur sér fátt um þennan málflutning finnast og segir fullum fetum að svona manneskjur eins og bæjarstjórinn á Dalvík og reyndar líka bæjarstjórinn í Kópavogi séu eitthvert mesta fár sem um getur í mannlegu og dýrslegu samfélagi. Vandræðagemsar á heimsmælikvarða!

Hann bætir því svo við að reglur um hvað eina verði að vera byggðar á einhverju skynsamlegu viti og raunsærri sýn á aðstæður. 

Kettir eru næturdýr að nokkru leyti. Og sumir kattaeigendur eru með kattalúgur. Fyrir nú utan það að kettir eru stundum lengi úti og ekki hægt að kalla á þá til að koma heim eins og krakka. Ótrúlegt að heil bæjarstjórn geri sér ekki grein fyrir því. Að ætla að stjórna næturferðum katta er ekki framkvæmanlegt. Nema þá með grjóthörðu ofbeldi. Og það er einmitt það sem verið er að boða með þessari fáránlegu kattasamþykkt, hvæsir hann Mali um leið og hann skýtur upp kryppu af fyrirlitningu á heimsku mannanna.

Og hvað á þá að gera í þeim tilvikum þar sem eigendur eiga nú þegar fleiri en tvo fullorðna ketti?

Drepa, drepa...

Það er eins gott að Guðrún Á. Símonar, kattavinurinn mesti, sé ekki enn á lífi og búi á Dalvík. Sú hefði aldeilis fengið að kenna á helförinni.

Ekki vildum við Mali búa á Dalvík. Ekki vildum við búa í bæ þar sem settar eru svona fánýtar en jafnframt grimmdarlegar reglur af yfirvöldum og íbúarnir láta það viðgangast eins og ekkert sé.

Eða gera þeir það kannski ekki!

 

Kvótinn tveir kettir á heimili

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• akrv_2013_57_0.xls

Sól og sumar

Í gær mældist 16,1 sólskinsstund í Reykjavík. Sólarstundir síðasta 31 dag eru þar með orðnar 177,5. Meðaltalið í júlí 1961-1990 er 171 stund.

Síðasta 31 dag hefur ástand sólskinsmála því verið fullkomlega eðlilegt miðað við venjuna á sumrin síðustu áratugi.

Þessar síðustu vikur hafa komið sex dagar með tíu klukkustunda sólskini eða meira. 

Meðaltal tíu stunda sólardaga í hverjum sumarmánuði hefur verið mjög jafnt hvar sem borið er niður síðustu áratugi, 8 dagar í júní og júlí og 7 í ágúst en aðeins 3-4 í september.  En á þessari öld er ofurlítill munur en þá hafa verið 10 svona dagar að meðaltali í júní en 9 í júlí og ágúst en 3 í september.

Flestir tíu stunda sólskinsdagar voru 20 í júní 1928 (og reyndar í köldum maí 1958) en í júlí 15 árin 1960, 1974 og 1986 og í ágúst 16,  árin 1929 og 1960. Í september voru flestir tíu stunda sólardagar árið 1957 og voru þá tíu.

Flestir svona dagar í júní til ágúst voru 40 árin 1928 og 1929 en þeir voru næstflestir 38 -  í fyrra!    

Ef við tökum hins vegar mánuðina júní til september er 2012 efst á blaði með 43 daga ásamt 1929. Og næst er 2011 með 42 daga. 

Fæstir hafa tíu stunda sólskinsdagar í sumarmánuðum verið 1 í júní 1988, 1 í júlí 1955 (fyrsta daginn) og 1 í ágúst 1945, 1955 og 1983. Engir tíu stunda dagar komu í september 1938, 1942, 1943, 1945, 1946 og 1996. Mánuðina júní til ágúst voru fæstir dagarnir árið 1925 og 1995, tíu, en ef september er bætt við voru þeir fæstir 14,  árin 1947 og 1955. Á okkar öld hafa þessir dagar verið fæstir 14 fyrir styttra tímabilið en 19 fyrir það lengra, hvort tveggja árið 2003.

Meðaltal daglegs sólskins að sumarlagi í Reykjavík er aðeins um 6 stundir. En í rauninni skipast á dagar með litlu sem engu sólskini, dálitlu sólskini og svo nokkrir dagar með miklu sólskini, tíu sólarstundum eða meira. Í þessum pistli er ekkert skeytt um sól hvers dags innan sólarleysistímabilanna sem getur verið alveg frá 0,0 upp i 9,9. En tíu stunda mælikvarðinn er ekki sem verstur til að gera sér grein fyrir sæmilega góðum einstökum sólardögum. 

Oft getur liðið ótrúlega langur tími milli tíu stunda sólardaga á sumrin í Reykjavík, júní til september. 

Metið er 46 dagar, frá 7. júní til 22. júlí árið 1975!

Nokkur önnur dæmi, stundum frá maí ef langvarandi sólarleysi í júní hefur hafist þá, en ekki tekið með sólarleysi sem hófst seint í ágúst og hélt svo áfram í september, jafnvel allan mánuðinn. Báðar dagsetningarnar teljast alltaf með.

38 dagar; 6.ágúst til 12. september 1955.

34 dagar: 6. ágúst til 9. september 1940, 19. júlí til 21. ágúst 1950; 2. júlí til 4. ágúst 1955, 27. maí  til 29. júní 1988; 17. ágúst til 20. september 1999.  

Þarna er aftur sumarið 1955 sem kemur sem sagt fyrir tvisvar með yfir 30 daga samfellu með minna en tíu stunda sólskini! 

33 dagar: 12. ágúst til 13. september 1930. 

31. dagur: 31. júlí til 30. ágúst 1976; 9.ágúst til 8. september 1991. 

30. dagar: 6. ágúst til 4. september 1961. 

Svo er hellingur af tímabilum með 20 til 30 samfelldum dögum þar sem sól nær aldrei að skína tíu stundir eða meira. 

Og svo sumarið 2013 sem af er til samanburðar: 26 dagar: 23. maí til 19. júní; 19. dagar: 4. -22. júlí.

Á Íslandi er fullkomlega óraunhæft, þrátt fyrir sumarið í fyrra og hittið fyrra, að ætlast til þess að sólin skíni dag eftir dag frá morgni til kvölds.        

 

 

Veðurblíða og veðurblíða getur verið mismunandi

Mestur hiti á landinu í dag (föstudag) mældist 22,0 stig á Þingvöllum. Þar hafði líka mælst um nóttina mesti kuldi á landininu í byggð, -0,3 stig.

Þetta er sérlega mikil dægursveifla.

Mjög þurrt loft er yfir suðvestanverðu landinu. Óvenjulega skjallabjart sólskin og gott skyggni var yfir Reykjavíkursvæðinu og útlínur fjalla einstaklega skarpar eitthvað.

Hiti fór yfir 20 stig líka á Þyrli, Kálfhóli og Þykkvabæ og rétt tæp 20 í Húsafelli og Árnesi.

Í Vestmannaeyjum var sögð mikil veðurblíða. Þar var sól og 14 stiga hiti mest í kaupstaðnum.

Ég spyr: En er það nokkuð sama veðurblíðan í sól þegar eru 14 stig og 22 stig í svipuðum vindi? 

Ég segi þvert nei við því. Blíðan var meiri á fastalandi suðurlands en úti í Vestmannaeyjum. En ég veit að sumir skilja ekki hvað ég er að fara. Fyrir þeim er sól bara sól og veðurskyn þeirra nær ekki lengra en það. Varð áþreifanlega var við þetta á fasbók fyrir skemmstu þegar ég vildi meina að aldrei væri alvöru veðurblíða í Flatey á Breiðafirði þar sem hitinn fer sjaldan yfir 12-13 stig hvernig sem sólin hamast. En viðmælendur mínir skildu bara ekki hvað ég var að fara. 

Engin skeyti hafa komið frá mönnuðu veðurstöðvunum á Mýri í Bárðardal og Torfum í Eyjafjarðardal frá 1. ágúst. Ég er að pæla í hvort búið sé að leggja stðvarnar niður og veit að það hefur staðið til. 

Mér finnst að Veðurstofan ætti að tilkynna það á vefsíðu sinni þegar veðurstöðvar eru lagðar niður og reyndar líka þegar nýjar eru stofnaðar. Það er bara sjálfsögð þjónusta við notendur síðunnar.

Viðbót: En því er ekki að leyna að veðrið á þessari þjóðhátíð er með því betra sem gerist í Eyjum.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• akrv_2013_55_0.xls