Bréf til Borgarráðs

Borgarráð hefur ákveðið að breyta nafninu á götunni þar sem ég hef búið í áratugi.  

Um þetta vissi ég ekki fyrr en ég sá það og las í fjölmiðlum. Þar sem ég bý hefur engin tilkynning komið um eitt né neitt. Það hefði ekki farið framhjá mér og ég hefði strax brugðist við. Enginn í næstu húsum kannast heldur ekki við neitt.

Þegar ég gúglaði málið eftir að það kom núna í fjölmiðlum rakst ég í Pressunni á viðtal frá því í vor við Júlíus  Vífil Ingvarsson, formann skipulagsnefndar Reykjavíkurborgar. Eftirfarandi er þar haft eftir honum:

''Málið hefur hlotið talsverða umræðu og skoðanir eru skiptar meðal íbúa. Það hefur ekki verið afgreitt í borgarráði því eftir afgreiðslu skipulagsráðs var ákveðið að beiðni íbúa á svæðinu að efna til samráðsfundar með þeim til að ræða tillögurnar en ekki eru allir íbúar sáttir við þær.''

Ekki kannast ég við neitt af þessu eins og ég hef áður sagt. Engar upplýsingar eða boð um fundi eða nokkurn skapaðan hlut hafa borist í húsið þar sem ég bý og ekki heldur næstu hús. Við höfum því ekki haft tækifæri til neins samráðs.

Júlíus Vífill segir þarna vonast til að hægt verði að ná breiðri sátt um þetta mál. En hún er greinilega ekki svo breið að hún hafi náð til allra íbúa sem málið varðar.

Hins vegar hefur Júlíus Vífill  gert sér grein fyrir því að þessar fyrirætlanir myndu mæta andstöðu. Í fyrsta lagi eru þetta rótgrónar götur og mörgum almennum borgarbúum er illa við að  verið  sé  að hringla með gömul götunöfn í borg sem þeim þykir vænt um og tengjast sögu hennar sterkum böndum. Í öðru lagi eru þeir sem lengi hafa búið í sömu götu oft viðkvæmir fyrir því að nafni götunnar sé breytt allt í einu. Þegar það svo gerist, eins og í þessu tilfelli, án  þess að það sé svo mikið sem nefnt við íbúana, að minnsta kosti suma þeirra, eins og þeim komi það bara ekki hið minnsta við, líður þeim nánast eins og einhver sé að ryðjast inn í einkalíf þeirra og ráðskast með það að þeim forspurðum. Þetta er líking, því þetta tvennt er auðvitað ekki alveg eins. En ég er að reyna að benda á hvernig þeim verður við sem lenda í þvíum líku. Þetta hlýtur óhjákvæmilega alltaf að vera tilfinningamál. Og ekki síður þegar fólki er sýnd bein lítilsvirðing.

Vegna andstöðunnar virðist af fréttinni í Pressunni, sem hér er vísað til, að Borgarráð hafi ætlað að hverfa frá því að breyta götunöfnunum en það hefur greinilega ekki orðið ofan á eftir allt saman. Ég hef séð í öðrum nýlegum fréttum að það hafi ekki þótt góður kostur að nefna nýjar götur í höfuðið á þessum konum. En það þykir greinilega betri kostur að breyta rótgrónum götunöfnum og lenda í útistöðum við íbúa. Ég lýsi yfir undrun minni á því að Reykjavíkurborg þyki það álitlegri kostur heldur en að fara í aðgerðir sem ekki hefðu mætt andstöðu neins staðar frá.

Tilefni nafnbreytinganna, virðingarvottur við merkiskonur, er góðra gjalda verður. En fyrir þá sem mótmæla nafnbreytingunum sjálfum getur tilefnið einmitt verið býsna óþægilegt. Aldrei að vita nema þeir verði stimplaðir sem andvígir kynjajafnrétti, skorti virðingu fyrir konum eða séu jafnvel haldnir karlrembu.

Ég fer fram á skriflegar skýringar frá Reykjavíkurborg á því hvers vegna íbúum þess húss þar sem ég bý og reyndar fleirum í grennd var ekki gefinn minnsti kostur á neins konar samráði eða sátt í þessu máli.

Að lokum leyfi ég mér að mælast til þess að borgin dragi þessar nafnbreytingar til baka svo ekki fari nú fyrir þessum nöfnum eins og þegar Klambratún var formlega endurnefnt Miklatún, nafn sem enginn tók sér í munn, bara til þess að verða aftur skírt Klambratún af núverandi borgarstjóra. Ég er reyndar illa svikinn ef hann sér ekki hve absúrd það er að ætlast til að nokkur fari að kalla gömlu góðu Skúlagötuna Bríetartún!  

Með bestu kveðjum

Sigurður Þór Guðjónsson

Þetta bréf mun ég senda með pósti til Borgarráðs á morgun. En þar sem efni þess snertir borgarmál  almennt og hvernig borgaryfirvöld umgangast íbúana læt ég það hér líka koma fyrir almenningssjónir.