Ég og Wagnerfélagið

Í dag eru liðin 200 ár frá fæðingu tónskáldsins Richard Wagners.

Að kvöldi 12. desember árið 1995 var ég viðstaddur þegar Wagnerfélagið var stofnað á Hótel Holti. Þegar ég las lög félagsins sem kynnt voru til umfjöllunar vakti ég athygli á einu atriði þar sem mér fannst gæta mótsagna. Ég fylgdi þessu þó ekki eftir og kom ekki með neina tillögu um breytingar. Vakti bara athygli á þessu. En aðrir tóku þetta upp og komu með breytingartillögu sem var rædd og síðan samþykkt með meirihluta atkvæða. 

Nokkru síðar hringdi í mig einn af stjórnarmönnum félagsins. Hann ásakaði mig fyrir að hafa eyðilagt félagið með þessu. Það var hans orðalag, að ég hafi ''eyðilagt félagið''. 

Ég vissi hreinlega ekki hvaðan á mig stóð veðrið. Ég vakti athygli á því sem mér fannst vera mótsögn í lögunum. Aðrir tóku það upp, komu með tillögu sem var samþykkt af meirihluta félagsmanna eftir nokkrar umræður. Svo var ég allt í einu sakaður si svona um að hafa eyðilagt félagið. Ég vissi þó aldrei hvernig í ósköpunum það hafi mátt vera. 

En það er ekkert grín að vera sakaður um að hafa eyðilagt nýstofnað menningarfélag af einum félaga í stjórn þess.  

Mér datt í hug að kvarta yfir þessu við stjórn félagsins. En mér varð hreinlaga svo brugðið að ég kom mér ekki til þess. Ég óttaðist jafnvel að ég þyrfti þá enn frekar að verja mig fyrir einhverju. 

Kannski var sá ótti ástæðulaus. Kannski hefði mér bara verið vel tekið.

En það sýnir hve mér varð mikið um þetta að ég fór aðra leið. Ég dró mig bara í hlé. Lét mig hverfa þegjandi og hljóðalaust og hef aldrei komið nálægt þessu félagi síðan.

Satt að segja er þessi minning sú óþægilegasta sem ég hef úr nokkru félagsstarfi um ævina en reyndar hef ég aldrei verið sérlega virkur í félagsstarfi. 

Allir sem þekkja mig vita um ástríðu mína fyrir tónlist. Ég hefði nú alveg getað þegið það, ef þetta hefði ekki komið upp á, að fara til Bayreuth til að hlusta á Wagneróperur en það er eitt af markmiðum Wagnerfélagsins að auðvelda fólki það.

Mér finnst allt í lagi að láta þess getið að ég þekki verk Wagners ágætlega, sum jafnvel á nótum, og þekki nokkuð vel frægustu hljóðritanir á verkum hans. 

En þessu Wagnerfélagi vil ég helst gleyma. Það er svo annað mál að félagið hefur starfað í 18 ár svo varla hefur það verið gereyðilagt af mínum völdum!

Þessi saga finnst mér svo verðskulda að hverfa ekki alveg í gleymskunnar djúp. Henni er því hér með komið á framfæri.

Athugasemdir

[Jón bóndi (IP-tala skráð) 23.5.2013 kl. 15:14]

Getur verið að maðurinn hafi  meint þetta? Var hann ekki að djóka bara? Ef ekki þá finnst mér þetta niður fyrir allar hellur. Alveg langt fyrir neðan. Jafnvel í hið neðsta.

[Hversemer (IP-tala skráð) 23.5.2013 kl. 17:20]

Maðurinn er kona - hefur Selma ekki verið formaður frá upphafi?

[Sigurður Þór Guðjónsson, 23.5.2013 kl. 18:18]

Maðurinn var alls ekki að djóka. Og þetta var karlmaður sem ekki er lengur í stjórninni.  Sagði ekki að hann hafi verið formaður heldur í stjórninni.

[Hversemer (IP-tala skráð) 23.5.2013 kl. 21:31]

Rétt hjá þér Sigurður, þú sagðir ekki formaður. Ég hallast að því að Jóhannes Jónasson sálugi lögreglumaður hafi hringt í þig forðum daga. Það er ólán félagsins að hafa fælt þig frá sér, svo margfróður sem þú ert um tónlist.

[FORNLEIFUR, 27.5.2013 kl. 11:20]

Ef þú hefur eyðilagt eitthvað fyrir Richard Wagner grúpíum, Sigurður, þá átt þú aðeins hrós skilið.

Wagner var sálarlaus, mekanískur og kakafónískur popplistamaður, sem flaut á og fleytti sér á belgingi Stórþjóðverja, þannig að eitt stærsta slys mannkynssögunnar hlaust af.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 27.5.2013 kl. 19:57]

Forneskjurausið í þér alltaf Fornleifur! Wagner var kannski skíthæll en músikin hans er góð. Þetta er samt kannski eitthvað rétt hjá þér um belginginn. En ég var að heyra í Kastljósi eitthvað sem virkaði á mann sem algert sukk og svínaríi og fúsk í íslenskum fornleifarannsóknum. Varð þá til þín hugsað og varstu þá ekki kominn hér með brilljant athugasemd!