Billegur forstjóri

Hannes Smárason segist hafa verið billegur forstjóri, samkvæmt viðtali sem er í Morgunblaðinu og sagt er líka frá á Vísi. 

"Hannes er spurður að því hvort kostnaður vegna forstjórans hafi verið óhóflegur og hann svarar að því fari fjarri og hallar sér yfir borðið til að leggja áherslu á orð sín eftir því sem fram kemur í viðtalinu.

"Ef þú horfir á fyrrverandi forstjóra FL Group, sem situr hérna við borðið, og svo forstjóra X, þú mátt velja þér nafn í það box, þú mátt velja þér nafn í það box, svo framarlega sem það er eitt af fimm stærstu fyrirtækjum á landinu, í hvers hópi við erum. Ef þú horfir á laun strípuð, þá var forstjóri FL Group með 4 milljónir á mánuði. En X myndi vera með í laun í kringum 80 til 90 milljónir á ári. Ef þú horfir á bónusa þá er forstjóri FL Group með núll en forstjóri X með aðrar 80 til 90 milljónir. Þannig að forstjórar stærstu félaganna hér á landi eru að leggja sig á 160 til 180 milljónir króna á ári en ekki tæpar 50 eins og ég gerði.

Ef þú horfir síðan á kauprétti, þá var forstjóri FL Group með með núll, forstjóri X með ... - köllum það einhverja milljarða," segir Hannes í viðtalinu."

Á Vísi má sjá að árslaun Hannesar var 51 miljón en þar sést líka að forstjóri Landsbankann fékk 153 miljónir og Bjarni Ármansson 144 miljónir.

Ég hef ekki hundsvit á viðskiptum en það vakna samt ýmsar spurningar þegar maður les svona, vitandi af venjulegu fólki í tugþúsundatali sem vinnur hörðum höndum, margt með afburða dugnaði, en nálgast aldrei þessa glás í launum.

Af hverju fá forstjórar svona há laun? Er vinna þeirra eitthvað mikilvægari en annarra? Og þá hvers vegna?

Hvað gerist í einu þjóðfélagi þegar menn fá svona há laun ár eftir ár og svo eru komnir áratugir sem hópar manna hafa fengið önnur eins laun? Myndast þá ekki gjá í þjóðfélaginu milli þeirra sem hafa slík ofurlaun og venjulegs fólks?

Vill þá ekki venjulega fólkið þá ekki fara að fá sambærileg laun? 

Já, já, er það bara öfundsjúkt!? Er það bara "fátæka" fólkið sem hefur lestina eins og fyrri daginn?Hinir ríku eru búnir dyggðunum? Þetta hefur verið söngur aldanna. 

Hvað gerist svo þegar þetta ríka fólk fer að eldast og getur ekki lengur hugsað um sig sjálft, er jafnvel komið með gullbryddaðar silkibleyjur? Verður þá ekki að reisa sér hjúkrunarheimili fyrir það? Ekki getur það verið með fólki sem fær svona þrjár miljónir í árslaun, hvað þá minna og hefur bara léreftsbleyjur? Og sjúkrahús? Skóla? Kirkjur? Ekki getur þetta ríka fólk setið með almenningi við guðsborð.

Hvernig er líf fólks sem er orðið svona ríkt?  Það hlýtur að lifa að mestu leyti í hópi álíka ríkra. Verður ekki bara vandræðalegt andrúmsloft ef svona billegur forstjóri eins og Hannes Smárason lætur sjá sig í hópi venjulegs launafólks? Geta menn slappað af og verið kammó og vinalegir? Rís ekki ósjálfrátt upp veggur? Og hvernig líta þessir ríku menn á hversdagslegan launamann?  Ætli þeir telji sig yfir þá hafna?   

Þetta eru bara svona laufléttar pælingar. En ég hefði svarið fyrir það þegar ég var lítill að mönnum hefði einu sinni dottið það í hug, þegar Ásbjörn heildsali og Einar ríki voru aðal millarnir og voru bara vinalegir gaurar í augum almennings, eigandi varla í sig og á í samanburði við auðjöfra nútímans, að annar eins launamunur ætti eftir að ríkja í landinu og nú er orðin staðreynd. 

Og svo fara þessir ríku menn að stjórna landinu í krafti auðs síns, kaupa stjórnmálamennina eins og hvert annað stykkjagóss.

Stjórn auðmanna er alltaf vond stjórn. Hún hugsar um það fyrst og fremst að auka þeirra eigin auð en hagur almennings verður algert aukaatriði.