Óðs manns æði

Ég hef sömu andstyggð á morðum eins og hver annar. Og ég get ómögulega séð að einhver manneskja sé meira virði en önnur. Við morðið á Benazir Bhutto má alveg muna eftir því að um það bil tuttugu aðrir létust í tilræðinu gegn henni og margir aðrir verða líklega örkumlamenn það sem þeir eiga eftir ólifað. Forseti Íslands hefur nú vottað fjölskyldu Bhutto samúð sína í yfirlýsingu en minnist ekki á aðra sem létu lífið, hvað þá að hann hafi fyrir því að votta ættingjum þeirra samúð sína. Það fólk skiptir engu máli í augum þjóðhöfðingjans.  Bara aðrir þjóðhöfðingjar, núverandi og fyrrverandi. 

Fyrir ekki löngu síðan dóu 150 manns í sprengingu sem sagt var að hafi verið ætluð Benazir Bhutto. Hvergi hefur komið fram að hún hafi harmað örlög þessa fólks einu orði. Hún  var fyrst og fremst valdasjúk kona sem var óvinsæl heima fyrir vegna spillingar og ráðríkis. Og ég tek undir orð Jóhönnu Kristjónsdóttur um það að heimkoma hennar var ekki heppileg enda hefur hún kostað mörg saklaus mannslíf. Hún var beinlínis óðs manns æði eins og nú hefur komið á daginn.

Svo er eins og enginn hafi dáið nema hún. Þessi höfðingjadýrkun i heiminum er beinlínis ógeðsleg.

Athugasemdir

[Þorkell Sigurjónsson, 27.12.2007 kl. 18:26]

Satt segir þú frændi vor. Ávallt kemur mér í hug, styrjaldir sem vinir okkar og verndarar háðu fyrir heimsfriðinn eins og Víetnamstríðið svo kallaða, svo eitthvað sé nefnt, en þar fórust daglega hundruð manna og þegar upp var staðið mörg hundruð þúsunda manneskja, en það  fór ansi lítið fyrir fréttum og litlum tilfinninga hita í skrifum af þeim atburðum. Til samanburðar muna flestir eftir Tvíburaturnaeyðingunni og öllu fjölmiðlafárinu og miklum tilfinningum í kringum það. Það var svo sannarlega sorglegt allt saman, en  umfjöllunin var slík, að allt það efni sem samið var um þá  atburði,  hefði sjálfsagt fyllt mörg herbergi. Þannig , að það virðist oft fara eftir því, hversu hátt   menn standa í þjóðfélaginu og hvert þjóðernið er, svo og virðist manni litarháttur manna koma þar mjög við sögu.

[Emil Hannes Valgeirsson, 27.12.2007 kl. 20:02]

Það er nú bara einu sinni þannig að einn myrtur íslendingur vegur jafn þungt í fréttum hér á landi og sirka 5 norðurlandabúar eða 8 Bandaríkjamenn eða 10 bretar eða 20 spánverjar eða 40 japanir eða 80 rússar eða 500 kínverjar eða 1000 Pakistanar ... svo ekki sé talað um íraka. Annars er stöðugt verið að myrða fólk útum allan heim og ómögulegt að gera því öllu skil, sumir eru hinsvegar meiri lykilpersónur en aðrir og morð á þeim getur haft áhrif á gang sögunnar. Munum bara eftir Franz Ferdinand.

[Jón Halldór Guðmundsson, 28.12.2007 kl. 00:21]

Ef þeir sem veljast til forystu í landsstjórn eða  stjórnmálaflokki eru myrtir er það að sínu leyti mun alvarlegra mál, en  ef  einhver  er  myrtur af persónulegum ástæðum, eða hermaður fellur í valinn í stríði.

Ef við völd er harðstjóri sem lætur taka af lífi pólitíska andstæðinga sína,  hvað þýðir það fyrir lýðræðið í landinu? Það þýðir að enginn vill gefa sig upp til að bjóða þjóð sinna annan valkost í kosningum, til dæmis.

Þess vegna er morð stjórnmálamanns eða þjóðarleiðtoga bein árás á frelsi allra og bein atlaga að lýðræðinu.

Það er siðvenja meðal þjóðarleiðtoga að senda þjóðum annarra ríkja samúðarskeyti þegar þjóðhöfðingjar og forystumenn falla frá. ég býst við að forseta Íslands hafi fundist þessi dauðdagi svo sviplegur að jafna mætti til þess sem hér er nefnt.  Ég get ekki verið ósammála því mati. 

[Sigurður Þór Guðjónsson, 28.12.2007 kl. 01:04]

Honum hefði ekki munað um að nefna svo mikið sem að aðrið hefðu dáið.

[Brjánn Guðjónsson, 28.12.2007 kl. 01:05]

þegar þú orðar þetta svona....svo satt að það er fáránlegt.

kannski lést þarna mikill stjórnmálaforingi, en líklega létust þarna líka afburða kennarar, stætóbílstjórar, framkvæmdastjórar, uppalendur, feður, mæður, systur, bræður, dætur og synir.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 28.12.2007 kl. 09:15]

Mér finnst það svo ofrausn að gera Bhutto að píslarvotti fyrir frelsi og lýðræði þó hún hafi fallið á þenna hátt. Vek athygli á þessari bloggfærslu Andrésar Magnússonar.