Grimmd og miskunnarleysi

Gerist það nokkurn tíma að her viðurkenni að hann hafi framið stríðsglæpi?

Fimm hermenn gerðu þessa skýrslu. Þeir verja árás sem gerð var á saklausa fjölskyldu þar sem  21 maður úr henni létu lífið. Þeir verja árásina með kjafti og klóm. Æ, þetta voru bara eðlileg mistök. 

Eftir skýrslugerðina hafa þeir eflaust farið heim í faðm sinna fjölskyldna.  

Þeir hafa ekki eitt augnablik leitt hugann að þeim harmi og sorg, skelfingu og dauða, sem her þeirra hefur valdið. 

Herir eru andstyggilegar stofnanir. Þar er litið á grimmd og miskunnarleysi sem dyggð. 

 

Ísraelsher: Engir stríðglæpir

Athugasemdir

[DoctorE (IP-tala skráð) 24.4.2009 kl. 11:22]

Uppáhalds þjóðin hans gudda, getur hún gert eitthvað rangt... ?

[Finnur Hrafn Jónsson, 24.4.2009 kl. 23:22]

Hvað segirðu þá um her sem hefði brotið á bak aftur þá glæpamenn sem frömdu fjöldamorðin í Rwanda?

Kofi Annan var sendifulltrúi Sameinuðu þjóðanna á þessum slóðum þegar þetta gerðist. Hann fékk tilboð frá einkaher um að stöðva þessa glæpamenn þegar fjöldamorðin voru augljóslega í uppsiglingu. Hann sagði nei takk, án þess að bera það undir sína yfirboðara.

Ef Kofi Annan hefði tekið tilboðinu hugsa ég að þessar 800 þúsundir Rwandabúa sem hefðu haldið lífinu hefðu ekki kallað þennan her andstyggilegan.

Stríð eru andstyggileg. En stundum réttlætanleg.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 25.4.2009 kl. 13:36]

Þetta er alveg rétt athugað hjá þér að stríð geta kannski stundum verið óhjákvæmileg. En herir sem stofnanir eru andstyggilegar; heragi, herdómstólar og allt það. Ekki veit ég hvaða einkaher þú ert að tala um en hræddur er ég um að margt geti farið út böndunum þegar málaliðar eru annars vegar. Ég veit heldur ekki um bakgrunn þessa sem þú segir þar um en finnst ályktun þín nokkuð afdráttarlaus að það hefði bjargað málunum út af fyrir sig.   

[Finnur Hrafn Jónsson, 25.4.2009 kl. 18:43]

Ég held að aðgerðaleysi Sameinuðu þjóðanna í Rwanda verði að teljast svartur blettur á sögu þeirra. Einnig Clintons Bandaríkjaforseta sem vissi fullvel hvað var að gerast.

Hins vegar er aldrei hægt að vera viss um niðurstöðuna þegar lagt er upp í hernaðaraðgerðir. Líklegt verður þó að teljast að hægt hefði verið að forða miklu af mannfallinu ef Sameinuðu þjóðirnar hefðu gripið til aðgerða.

Við Íslendingar megum þó gæta okkur á því að vera ekki of yfirlýsingaglaðir þegar öryggismál og hernaður er annars vegar. Mér finnst að við eigum að sitja hjá þegar Sameinuðu þjóðirnar taka ákvörðun um hernaðaríhlutun eða ekki. Þar sem við höfum ekki her sjálfir eigum við að láta það í hendur þeirra ríkja Sameinuðu þjóðanna sem hafa her og eiga á hættu að missa menn um að taka slíkar ákvarðanir.