Sársauki annarra

Það er upplagt að nota afgangsaurana frá jólamánuðinum í það að kaupa bækur. Það gerði ég í gær. Bækurnar eru þessar:

Sál og mál eftir Þorstein Gylfason. Ég hef það að keppikefli að kaupa allar íslenskar bækur sem fjalla um heimspekileg efni. Þorsteinn skrifar mjög skemmtilega þó ég átti mig ekki almennilega á því hversu mikill heimspekingur hann er. Einu sinni sinnaðist mér illilega við Þorstein. Hann var með viðkvæmustu mönnum svo þetta var nú annað en gaman. Og ég er sjálfur með fáránlega viðkvæmustu mönnum. Með tímanum jafnaði þetta sig enda er ég langt frá því að vera langrækinn. Vel á minst: Einu sinni þegar ég var heima hjá Þorsteini sagði hann mér dálítið sem ég hef hvergi rekist á opinberlega. Hann sagðist hafa það eftir afa sínum, Vilmundi Jónssyni landlækni, að Þórbergur hafi á sínum yngri árum verið maníódepressívur. Hann hafi verið haldinn geðhvörfum eins og það er nú kallað. Ég var reyndar vantrúaður á þetta en gaman verður að sjá hvort farið verður út í þetta efni í væntanlegri ævisögu Þórbergs eftir Pétur Gunnarsson.

Hversdagsheimspeki eftir Róbert Jack. Þessi bók fjallar, eins og nafnið bendir til, um heimspeki hversdagsins, daglegs lifs, listina að lifa eftir hugmyndum sínum.  

How the World will Change with Global Warming. Bók Trausta Valssonar um breytingarnar sem hann telur að hlýnun vegna gróðurhúsaáhrifa muni valda á heiminum. Bókin er prýdd fjölda mynda og uppdrátta. Hún er eina bókin sem komið hefur út eftir Íslending um gróðurhúsaáhrifin. Ég skil hins vegar ekki hvers vegna hún kemur ekki út á íslensku. Það er orðið brýnt að komi út bók á okkar máli þar sem gerð er öfgalaus og fræðileg grein fyrir gróðurhúsaáhrifunum. Sú bók ætti að vera eftir veðurfræðing en ekki annars konar fræðing. Skora ég hér með á íslenska veðurfræðinga að skrifa svona  bók eða heita liðleskjur ella.  

Síðasta setning Fermats. Í fljótu bragði sýnist mér þessi bók alveg æðisleg. Hún fjallar um aðdraganda þess að hin svonefnda „síðasta setning Fermats", var sönnuð en það gerðist fyrir fáum árum og hafði lausnin verið umhusunarefni stærðfræðinga í nokkrar aldir. Margt gott og göfugt virðist mér vera í þessari bók, æði langt frá dægurþræsi og dellumakaríi fjölmiðlanna.

Ég var næstum þvi búinn að kaupa Um sársauka annarra eftir Susan Sonntag. En hvað varðar mig um sársauka annara? Ekki baun í bala. Ef ég þekki sjálfan mig rétt kaupi ég þó áreiðanlega bókina næstu daga vegna aðdáunnar minnar á Súsönnu. En mig varðar samt ekkert um sársauka annarra!  

Ég stóðst svo ekki mátið að kaupa líka A History of Cannibalism. Bókin fjallar um mannát frá ýmsum hliðum, í fortíðinni meðal þjóðflokka, í hungursneyðum á ýmsum tímum, í þrengingum ferðalanga er urðu matarlausir og - síðast en ekki síst - er sagt frá vægast sagt afbrigðilegum  raðmorðingjum síðustu aldir sem átu fórnarlömb sín með bestu lyst. Enginn var óhugnanlegri en karlskrattinn Albert Fish, elsti maður sem tekinn hefur verið af lífi í rafmagnsstólnum í Bandaríkjunum, en hann hefur jafnvel verið talin brenglaðasti perri sem sögur fara af. Hann hlakkaði mjög til að að verða steiktur í rafmagnsstólnum sem væri „the supreme thrill, the only one I have not tried.

Hvers  vegna er blíðmenni eins og ég að kaupa svona bók? Líklega af sömu ástæðu og okkur finnst svo gaman að horfa á bíómyndirnar um Hannibal the Cannibal. Við iðum í skinninu yfir ógeðslegum hryllingi. Hann kitlar einhvern fjandann lengst inni í myrkviðum sálarinnar. Og mannætubókin fjallar auðvitað einnig um mannát í bókmenntum og kvikmyndum.               

Konan sem afgreiddi mig með bækurnar var ansi hreint sæt. Ég gæti alveg þegið hana í eftirrétt.