Vá!

Hryllilegur kuldi er þetta! Maður er bara beinfrosinn á sál og líkama. Hjartað alveg kalið. Hausinn dofinn. Hvar eru nú gróðurhúsáhrifin? Og hvar er þessi skrattans kómeta? Ég hef bara ekki fundið hana og hef ég þó verið að góna til himins öllum stundum.

Mun svo ekki stjarnan skíra bera í sínum ofurhala fuglaflensu eina mjög skæða, Kötlugos stórt og ógurlegt og eitt kosningaóárán svo grimmt og óminnilegt að engu eirir sem til framsóknar og sjálfstæðis heyrir vorri þjóð? Og eigi munu þá grundirnar grænar verða né samfylkingar ráttlátra manna til góðra verka gjörðar.

Þessa vá boðar oss kómetan hin klára!