Að draga sig í hlé

Ég verð að játa að síðan ég kom heim frá Krít hef ég dregið mig í hlé. 

Annað veifið kemur yfir mig ómótstæðileg þörf fyrir að vera einn með sjálfum mér og vera í friði. Ég kann mjög vel að vera með sjálfum mér. Og það án þess að hafa músik glymjandi yfir mér eða glápandi á sjónvarp eða myndbönd. Mér finnst bara frábært að vera einn og kynnast sjálfum mér. Maður getur ekki skilið heiminn nema gegnum sjálfan sig. Samt á ég auðvelt með að samlagast öðrum þegar ég kæri mig um.

Hvað var það á Krít sem snéri mér frá heimsins glaumi inn á innri brautir?

Það er leyndardómur.