Tómhyggjan

Nú er ég svo tómur eitthvað í hausnum að ég er eins og andlegt slytti. Ég er alveg dofinn og dauður. Get ekkert skrifað og ekkert hugsað. Er meira að segja sama um veðrið.

Ég er sem sagt bæði domm og dúmm.

Svona er það víst að verða tómhyggjunni að bráð.

 

Athugasemdir

[Þorkell Sigurjónsson, 21.9.2007 kl. 17:52]

Snilldin er fólgin í þolinmæðinni.

[Brynjar Jóhannsson, 21.9.2007 kl. 20:13]

kemur þetta ekki fyrir besta fólk að vera tómt endrum og eins ?... alllaveganna kom þetta fyrir þig..

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 21.9.2007 kl. 23:02]

Ef ég má vera svo framhleypin - og færin; þá langar mig að viðra þá skoðun mína, að ef ég væri svo mikið sem smávegis karmatrúar/skoðunar, myndi ég segja að þú værir Þórbergur Þórðarson stórvinur minn og meistari, endurborinn. Ertu kannski "blóð"skyldur honum (í genetískum skilningi) ???

[gerður rósa gunnarsdóttir, 22.9.2007 kl. 07:56]

Þetta gengur yfir, eins og öll önnur veðrafyrirbrigði.