Ástarsorg

Í Austurríki er búið að koma á fót ráðgjafarstöð fyrir fólk í ástarsorg. Mér dettur þá í hug þessi skrýtna grein Hallgríms Helgasonar. Sagt er í fréttinni að fordómar ríki um ástarsorg.

Eitt er víst: Á hverju ári sviptir fjöldi fólks sig lífi vegna ástarsorgar. Ógurlegar herferðir eru alltaf í gangi gegn sjálfsvígum. En ástarsorg má ekki nefna á nafn.

Ekki er einu sinni nauðsynlegt, eins og allir vita, að hafa verið í ástarsambandi sem upp úr slitnar til að komast í botnlausa ástarsorg. Menn geta orðið hugstola af ástarsorg þó þeir hafi aldrei þorað að bjóða hinni heittelskuðu eða heittelskaða svo mikið sem góðan daginn. Og hengt sig fyrir vikið. 

Það er viðtekinn ósiður í söngtextum og alls konar textum, þar með töldum bloggtextum, að hefja  ástina upp á stall. En svo þegar kemur að ástaraorgunum láta menn eins og þær séu ekki til.

Já, fólk er yfirleitt vont og tilfinningasljótt. En væmni og vella koma í stað alvöru tilfinninga.

Well. Þetta var nú mín snjalla og reffilega hugvekja um ástarsorgina svona á almennu nótunum. Hvað mig prívat og persónulega varðar hef ég enn ekki hitt konu sem mér finnst vera þess virði að hryggjast yfir, frekar gleðjast alveg óstjórnlega.  Hvað þá hengja mig fyrir hana. Það er þó aldrei að vita nema ég eigi það eftir. 

En mikið djöfull þarf hún þá að  vera sæt og sexí!

 

Aðstoð í ástarsorg

Athugasemdir

[Skattborgari, 4.8.2008 kl. 17:48]

Ætli ástasorg sé ekki algengasta ástæðan fyrir sjálfsmorðum í dag allavega með þeim algengari þannig að það veitir ekki af þessu bjargar vonandi mörgum mannslífum.

Kveðja Skattborgari. 

[Jenný Anna Baldursdóttir, 4.8.2008 kl. 18:06]

Great minds think a like?

[Marta Gunnarsdóttir, 4.8.2008 kl. 21:17]

Góður

[Svava frá Strandbergi , 4.8.2008 kl. 22:19]

Ekki dettur mér í hug að drepa mig þó, ég sé búin að vera í 'ástarsorg', í fleiri ár, vegna ástar sem aldrei hefur fengið tækifæri til að blómstra.

Svoleiðis ástarsorg er 'inspírerandi, og næringarrík fyrir sálina. Miklu betra ástand heldur en að kynnast  nokkru sinni,  'ástinni' sinni. 

Sjáið bara t.d. fegursta ástarkvæði sem ort hefur verið á íslenskri tungu, 'Ferðalok', eftir Jónas Hallggímsson.  Jónas vildi heldur nærast á ástarsorginni og yrkja um hana ódauðlegt kvæði,  heldur en að gera minnstu tilraun til þess að reyna að fá Þóru sína.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 4.8.2008 kl. 22:52]

Hún vildi hann ekki enda var hann álitinn róni og ræfill - sem hann var! Svo orti hann um þetta algert djönk sem vemmilegar sálir hafa verið með á heilanum síðan. "Hnetti skilur geimur", eða hvernig í andskotanum þetta eiginlega var, ekki er það beysið enda stolið af útlendu leirskáldi. Fremur myndi ég nú hengja mig með höfuðið niður en vera að lesa annan eins kvæðaóþverra. Ég hef annars ekki verið í ástarsorg síðan akfeita konan hryggbraut mig með þunga sínum einhvern tíma snemma á síðustu öld. Það var mér verulega þungt áfall enda hef ég verið þunglyndur síðan og fæ einmitt svona grænar bólur þegar ég heyri minnst á ástina:

[Malína (IP-tala skráð) 4.8.2008 kl. 22:55]

Ég hef hengt mig nokkrum sinnum um ævina vegna ástarsorgar.  Alltaf hélt ég nú að þetta væri "stóra ástin" og engin slík kæmi nokkru sinni aftur.

En maður skyldi aldrei segja aldrei...

[Hildigunnur Rúnarsdóttir, 4.8.2008 kl. 23:16]

háa skilur hnetti himingeimur, blað skilur bakka og egg.

Væri það stolið, var það væntanlega betra en upphafið, alveg eins og Dunar í trjálundi, dimm þjóta ský er betra ljóð en Der Eichwald brauset.  Jónas kunni þetta, þrátt fyrir að vera róni og ræfill.

Sigurður, var það the fat lady who sings?

[Sigurður Þór Guðjónsson, 4.8.2008 kl. 23:27]

Schubert gert þrjú lög við Der Eichwald brauset, hvert öðru verra. En mig minnir að erindið sem Jónas stal hafi verið eftir Matthison sem var þýskt smáskáld sem tónskáld voru samt hrifin af.

[Hildigunnur Rúnarsdóttir, 4.8.2008 kl. 23:59]

Það er bara voða lítið eftir sem er original.  Því miður

[Maddý (IP-tala skráð) 5.8.2008 kl. 00:17]

Einræður Starkaðar - brot-

Ég batt þér minn fegursta söngvasveig,
en samt var það dýrast, sem aldrei var talað.
Ég drakk hjá þér heimsins himnesku veig -
en hugar míns þorsta varð aldrei svalað.
Með jarðarbarnsins harma ég hneig
að hjarta þínu og lét mig dreyma.
Mín ófædda von, sem þú unnir, var feig.
Hvar á okkar skammlífa sæla heima?

Hvíti faðmur - var hjarta mitt kalt.
Því hljóðnaði ástanna nafn mér á vörum?
- Dýpi míns brjósts veit ég aldrei allt;
efi og þótti býr í þess svörum.
Drottning míns anda, dís við mitt borð,
- dauðaþögull ég tæmdi þess skálar.
Á jörð eða himinn þá hvorugt eitt orð,
sem hæfir þrá og tryggð minnar sálar?

[alva (IP-tala skráð) 5.8.2008 kl. 00:20]

[Svava frá Strandbergi , 5.8.2008 kl. 02:19]

Núú, Nimus minn góður!! Var hann þá þegar orðinn róni og ræfill? En af hverju lagðist Þóra þá í rúmið þegar hún fékk bréfið frá Jónasi á brúðkaupsdaginn sinn?

Hún vildi hann víst. Það var karlfjandinn faðir hennar sem réði ráðum hennar eins og siður var í þá daga og það var hann sem vildi Jónas ekki, sem tengdason.

Þetta erindi finnst mér fallegast.
Er  það  kannski líka stolið?

Greiddi eg þér lokka
við Galtará .
Blika sjónstjörnur
brosa blómvarir
roðnar heitur hlýr.

Svo ætla ég að koma með endinn hvað sem þú segir

Háa skilur hnetti
himingeimur.
Blað skilur bakka og egg.
En anda sem unnast
fær eilífð
aldregi aðskilið.

[Svava frá Strandbergi , 5.8.2008 kl. 02:29]

Komdu þá með erindið eftir þennan Matthiason, Siggi, sem Jónas á að hafa stolið. Og hafðu það á þýsku.

Ef það er bara eitt erindi sem hann hefur stolið er það ekki mikið mál, því það er örugglega síðasta erindið og það er síst, en öll hin eru meiri háttar flott. 

Stundum er talað um að listamenn og skáld geri verk sín undir áhrifum af öðrum listamönnum og það er ekki stuldur. 

[Svava frá Strandbergi , 5.8.2008 kl. 02:30]

Komdu með erindið meina ég, en ekki þennan andskotans, Matthiason, enda hlýtur hann að vera löngu dauður og ekki hægt að ná í hann.

[Brjánn Guðjónsson, 5.8.2008 kl. 03:06]

ástin og ástarsorgin auðvitað sín hvor hlið sama penings. ég hef upplifað hvoru tveggja.

eins og ég er þakklátur fyrir að hafa fengið að kynnast ástinni, er ég jafnframt þakklátur fyrir að hafa kynnst ástarsorginni.

hvoru tveggja á sinn þátt í þeim manni sem ég er nú.

konan var og er líka alveg djöfulli sæt og sexí

[Sigurður Þór Guðjónsson, 5.8.2008 kl. 11:03]

Ég var að leita að þessu þýska ljóði en finn það ekki, að er svo mikikð sem þarf að leita í, er ekki viss um að það sé eftir Matthison heldur jafnvel eitthvað ennþá minna skáld . Það er hugsun síðasta erindisins sem um er að ræða og eflaust er hún heldur ekki upprunnin hjá þessu smásmáldi heldur á sér lengri sögu. Þetta er líklega hugmynd sem lengi hefur verið á sveimi að ekki einu sinni himingeimurinn geti skilið að anda sem unnast. Ég held að í þeim tilfellum fari reyndar fremur lítið fyrir andanum en því meira fyrir líkanaum en það var skáldlegra að nefna andann á 19. öldinni og auðvitað penna á þeirri penu öld áður en fyrirbærið penis var fundið upp. Brjánn: Sumir deyja án þess að upplifa nokkra ást, miklu fleiri en fólk gerir sér ljóst og það er eitt af því sem ekki má nefna. Sumir lifa i sorg vegna ástarinnar alla æfi þó þeir séu ekki allir beinlínis " í ástarsorg". Eigum við að ræða það, ég mena af alvöru og viti en ekk hálfkæringi? Ætli dofni þá ekki yfir umræðunum. Svona umræðum er nefnilega alltaf stjórnað af greiddi ég þér lokka við Galtarólki þar sem  horft er framhjá neikvæðu hlutum ástarinar, ekki ljúfsáru ástarsorgunum, heldur niðurbrjótandi ástarsorgunum og einmanaleikanum sem er hlutskipti margra. En það eru ekki ort ljóð um það og ekki skrifaðar skáldsögur og ekki gerðar Hollywoodmyndir.   Tökum t.d. konur. Sumar konur eru ekki vitund sætar og sexí og hafa ekkert við sig. Sumir menn eru voðalegir lúðar sem enginn laðast að. Þetta er samt fólk með sínar tilfinningar og ekki eru mannkostir þeirra minni en hinna. En gengur þetta ekki allt út á ytra útlit? Ég gef ekki mikið fyrir það þegar fólk segir, aðallega konur, að útlitið skipti engu máli, það sé karakterinn eða eitthvað. En það er samt fyrst og fremst útlitið sem ræður og viðmiðið á það útlit er aðallega fengið frá bíómyndum, tískbransa, flottum auglýsingum og öðru peningaplotti. Við

[Sigurður Þór Guðjónsson, 5.8.2008 kl. 11:06]

Well, athugasemdin rauk af stað og ég nenni ekki að bæta meiru við skammarræðuna en legg til að þið botnið hana, kæru ástföngnu blogglesendur í ástarsorg, loksins var að koma einhver alvara og vit í umræðuna og ykkar að halda henni áfram.

  

[Þorsteinn Briem, 5.8.2008 kl. 11:40]

Kafka átti klámblöð! Toppiði það!

[Sigurður Þór Guðjónsson, 5.8.2008 kl. 11:42]

Það virðist vera eins og mig grunaði: Menn geta ekki rætt svona á heiðarlegan og alvarlega hátt. Bara hótfyndni. 

[Þorsteinn Briem, 5.8.2008 kl. 11:43]

http://www.mbl.is/mm/folk/frettir/2008/08/05/segist_hafa_fundid_klamblod_kafka/

[Þorsteinn Briem, 5.8.2008 kl. 11:46]

Ást er bara efnaskipti, krakkar mínir, og þau alls ekki fyndin.

[Þorsteinn Briem, 5.8.2008 kl. 11:56]

Og þar sem ástin er efnaskipti verður bráðum hægt að sprauta henni í fólk í mismiklum mæli og tappa henni jafnframt af eins og þurfa þykir hverju sinni.

[Svava frá Strandbergi , 5.8.2008 kl. 22:33]

'Svona umræðum er nefnilega alltaf stjórnað af greiddi ég þér lokka við Galtarólki þar sem  horft er framhjá neikvæðu hlutum ástarinar, ekki ljúfsáru ástarsorgunum, heldur niðurbrjótandi ástarsorgunum og einmanaleikanum sem er hlutskipti margra.'

Þakka þér fyrir sneiðina kæri bróðir. En vita skaltu að heldur vildi ég hafa verið ein allt lífið, heldur en að hafa verið bundin í tugi ára, í hjónabandi með ofbeldismanni.
Ég þekki svo sannarlega  af eigin raun og á eigin skinni, hina neikvæðu hluti ástarinnar og einmanaleikann. Engu síður en svo margir aðrir, sem óskapast yfir því, að einlífið sé það versta sem getur komið fyrir mann í þessum heimi.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 6.8.2008 kl. 11:23]

Þetta er ekki nein sneið til þín, bara almenn yfirlýsing  og ber ekki einu sinni að taka alltof hátíðlega. 

[Svava frá Strandbergi , 6.8.2008 kl. 20:40]

Fyrirgefðu, að ég skyldi vera svona uppstökk.