Dietrich Fischer-Dieskau

Ég hef verið að lesa sjálfsævisögu þýska söngvarans Dietrich Fischer-Dieskaus. Hann bar höfuð og herðar yfir flesta ef ekki alla aðra klassíska ljóðasöngvara meðan hann var upp á sitt besta. Hann söng allan ljóðalitteratúrinn inn á plötur, alveg frá Mozart til Richard Strauss. Hann söng líka í  óperum og óratóríum og einnig söng hann samtímatónlist. Maður heyrði á sínum tíma að enginn klassískur tónlistarmaður hafi gefið út út eins margar hljómlötur sem nú er búið að gefa út á diskum.

Sumum fannst Fisher-Dieskau syngja of mikið. En gæðin voru yfirleitt alltaf fyrsta flokks. Og hann kynnti fyrir nútímamönnum mikið af frábærri söngtónlist sem þeir hefðu ella aldrei heyrt. Hann söng því bara  mátulega mikið. Stíll hans fór í taugarnar á sumum eins og gengur. En um tónlistarhæfileika hans, mikla og víðfema greind sem lýsti upp öll viðfangsefni hans og ótrúlega fjölhæfni, er ekki hægt að efast. Hann hefur líka lagt hljómsveitarstjórn fyrir sig, kennslu, ritað nokkrar bækur og málað myndir.

Fischer-Dieskau er enginn venjulegur maður. Mér finnst hann sameina það besta í þýskri menningu.

Um það leyti sem var að gjósa í Vestmannaeyjum komst ég yfir heildarsafn hans á sönglögum Schuberts og það var ein af stóru stundunum í lífi mínu. Seinna eignaðist ég tilsvarandi söfn hans af lögum Mozarts, Beethovens, Carls Loewe, Mendelsohns, Schumanns, Liszts, Brahms, Hugo Wolfs, Mahlers og Richard Strauss og reyndar margt fleira. Og var óskaplega heillaður af þessum listamanni.

Nú á dögum er eins og fjölmiðlar noti orðin tónlist og tónlistarmenn í þeirri merkingu að það eigi bara við um popptónlist. Réttara sagt: að tónlist sé bara popptónlist. En það er vissulega til önnur tónlist.

Ævisaga Fischers Dieskaus er þokkalega rituð og hún er einstaklega vingjarnleg og hófsöm. Ekki er hann að gera sig breiðan og leggur gott orð til flestra listamanna sem hann starfaði með og það voru engir smákallar eða kellíngar. Hann fer heldur ekki í felur með það hvernig var að alast upp í þriðja ríkinu og hvað það er mikil byrði fyrir Þjóðverja enn í dag. Hann segir þó frá þessu á látlausan hátt og aldrei með mörgum orðum.

Þegar ég las þessa bók kom yfir mig angurværð yfir liðnum tima og yfir því að allt tekur enda.

Nema listin. Hún á sér engan endi.

Á You Tube er hægt að heyra og sjá Fischer-Dieskau syngja heilmikið. Ekki er verra þegar með honum leikur einhver mesti píanisti allra tíma, Svjatoslav Richter í frábærum Schubertlögum.

Veit nokkur

Hver fyrstur byrjaði að blogga á Íslandi og hver á nú lengstan bloggferilinn?

Og veit nokkur hvenær Moggabloggið byrjaði upp á dag?

Mali að fermast

Ég er að pæla í hvað kettir eru gamlir miðað við menn. 

Á netinu er ýmislegt um þetta. Gallinn er bara sá að upplýsingunum ber ekki saman. Á einni síðu er sagt að eins árs köttur jafngildi 16 árum í mannsævi en önnur síða segir 21 ár.

Hvað skyldi vera hið rétta í þessum efnum?

Mali minn er nú orðinn 8 mánaða og sex daga og mun því fermast í vor. 

Ég ætla að láta ferma hann því ég ég hef alið hann upp i strangri hlýðni og kristilegri auðsveipni. 

 

Höldum kúlinu

Nú er kominn fyrsti mars. Veturinn fer því vonandi að styttast.

Eftir bráðabrigða útreikningum mínum var síðasti mánuður meira en hálfu stigi undir meðallagi í hita, 40 mm úrkomusamari en venja er til, fleiri snjóadagar voru sem nemur viku fleiri en í meðallagi og sólin var smávegis undir meðallagi.

Sem sagt skítamánuður.

Eftir að illviðraskeiðinu, því versta sem komið hefur í allmörg ár, þóknaðist að ljúka hefur tekið við einhver leiðinlegasti veðurtaktur sem um getur, þurr norðanátt með frostum en éljagangi inn á milli sem bætir stöðugt í storknaðan og skítugan snjóinn.

Alger viðbjóður!

Hláku er spáð eftir helgina. Mér finnst endilega að þessi vetrartaktur sé ekki þar með búinn, aftur muni sækja í sama farið svona  nokkurn vegin út mars. Kannski lengur. Kannski miklu lengur.

Annars hlaut að koma að þessu. Árgæskan síðustu ár hefur ekki verið neitt venjuleg og er varla hægt að skrifa eingöngu á gróðurhúsaáhrifin. Það var náttúruleg uppsveifla í gangi. En þær taka enda.

Það urðu umskipti á veðrinu í lok ágúst. Síðan hefur verið allt annað veður en einkenndi góðviðrisárin og ég held að þeim sé lokið í bili. 

Skítaveður framundan næstu árin! 

Meðal annarra djúpviturlegra orða: Menn hafa verið að blogga sumir um það að allt í lagi sé að hafa svona leiðinlegan vetur ef svo kæmi gott sumar. Það er að vísu alveg rétt en hugsunin á bak við þetta, að hörðum vetrum fylgi góð sumur, stenst því miður engan vegin. Þegar mörg ár eru tekin saman kemur þvert á móti þetta einfalda mynstur í ljós: mildir vetur- hlý sumur, harðir vetur- svöl sumur.

Við skulum því búa okkur undir það versta.

Höldum samt kúlínu! Fyrir alla muni!