Fasismi stig af stigi

Fréttir fjölmiðla af innrás lögreglunnar og húsleit hjá hælisleitendum í Njarðvík vekja undrun mína. Þær virðast ekki vera neitt nema endurómur af yfirlýsingum lögreglunnar. Hvergi reyna fjölmiðlar að kafa undir yfirborðið. 

Hælisleitendur eru í afar viðkvæmri stöðu. Vel getur þó verið að þar séu einhverjr svartir sauðir með óhreint í pokahorninu, en í öllum fréttaflutningi hefur verið fjallað bara um "hælisleitendur" með engri aðgreiningu. Fréttirnar hafa verið þannig að þeir sem lesa þær eða heyra hljóta að fá vægast sagt neikvæða mynd af hælisleitendum.

Fréttaflutningurinn túlkar nær eingöngu sjónarmið lögreglunnar. Hann er ekki sjálfstæður fyrir fimm aura. Ég nefni sem dæmi að fyrirsagnir frétta hafa gjarnan verið að "rökstuddur grunur" hafi verið um eitthvað misjafnt. Meiningar lögreglunnar eru gerðar að óyggjandi sannleika í stað þess að líta þær gagnrýnum augum.

Með þessari aðgerð hefur lögreglan, með stuðningi yfirvalda auðvitað, opinberlega stimplað hælisleitendur almennt á Íslandi sem glæpamenn eða að minnsta kosti viðsjárvert fólk. Þessi aðgerð var fyrst og fremst gerð til að þjarma að hælisleitendum, terrorisera þá, skapa í viðkvæmum aðstæðum þeirra ótta, skelfingu og varnaleysistilfinningu. Svo er ósvífnin fullkomnuð með því að aðgerðin muni eiga eftir hraða afgreiðslu mála um hælisleitendur hjá Útlendingastofnun. Þetta hafi allt verið gert hælisleitendum til góða!

Og fjölmiðlar virðast láta þetta gott heita, éta þetta upp eftir lögreglunni og Útlendingastofnun athugasemdalaust.

Út yfir tekur þegar lögreglustjórinn á Reykjanesi, Jóhann R. Benediktsson, hneykslast á því að peningar skuli hafa fundist í fórum hælisleitenda sem séu á forræði ríkisins. Peningana gerði hann upptæka án þess að spyrja hvernig þeir væru fengnir.

Hann stal þeim.

Lögreglustjórinn er reyndar kapituli út af fyrir sig.

Hann er sífellt með kjaftinn á lofti með bullandi stóryrði. Hann  viðhafði í einhverju sakamáli stórkarlalegar yfirlýsingar í fjölmiðlum um einhvern mann og það var allt rekið ofan í hann af dómstólum. Þá hafði hann samt, þessi orðhákur, ekki manndóm til að biðjast afsökunar en það sljákkaði hins vegar verulega í honum svona rétt í bili þegar Ríkisútvarpið talaði við hann.

Það var þessi maður sem hlakkaði opinberlega yfir fangelsisdómi umkomulausra útlendinga sem reyndu að komast úr fátækt heima hjá sér með "vafasömum" hætti til vesturlanda. Eitt er að láta sig hafa það að framfylgja lögum, annað að hlakka opinberlega yfir ógæfu annarra. En það gerði lögreglustjórinn fyrir augum allrar þjóðarinnar.

Það var þjösnaskapur þessa lögreglustjóra sem fékk einhvern mann sem kom til landsins, enginn vissi í rauninni hvaðan hann kom en talið var fullvíst að hann væri múslimi, til að fremja sjálfsvíg á Keflavíkurflugvelli meðan hann beið þess að verða sendur úr landi. Aldrei kom svo fram hvað varð um líkið. Kannski var það bara brennt hér á landi en samkvæmt múslimskum hætti er lagt blátt bann við því að brenna lík. Kanski var lík þessa manns svívrt. 

Já, lögreglustjórinn á Reykjanesi kann vel til verka.

Hér er aðeins fátt eitt talið af afrekum þessa dæmalausa lögreglustjóra og nú kórónar hann þau með botnlausum fordómum í garð hælisleitenda.

Orð hans ættu að vera brottrekstrarsök. En enginn segir neitt. Yfirvöld líta til þessa gífuryrta semifasista með velþóknun og fjölmiðlar yppta einungis öxlum.

Hvað er eiginlega að fjölmiðlunum og hvað er að þjóðinni að geta þolað þetta lögreglustjóragerpi?  

Og nýjustu fréttir eru að forstjóri Útlendingastofnunar vill ólmur þrengja að hælisleitendum í framtíðinni. Það verður örugglega gert. Og lögregluaðgerðin átti að plægja jarðveginn.

Svona skapast fasisminn stig af stigi.

Enn er hneykslast á þeim!

Já, nú harmar Forsætisráðuneytið að Breiðavíkurdrengirnir skuli gera uppskátt um  hugmyndir ríkisins um skaðabætur til þeirra. Þeir eiga bara að þegja þar til of seint er að mótmæla.

Með þessari tilkynningu er forsætisráðuneytið, Geir Haarde, að setja ofan í strákana. Að harma eitthvað er að setja ofan í við einhvern.

Hvað ætli slíkt hafi oft gerst áður þegar þessir drengir eiga í hlut. 

Forsætisráðuneytið ætti nú bara að skammast sín. Og auðvitað verja ráðuneytismenn sig og  vitna í sérfræðinga sem eiga að vera virtir.

En hvernig væri að virða Breiðavíkurdrengina svona einu sinni?

Birt án samþykkis ráðuneytis

Bæturnar til Breiðavíkurdrengjanna

Drengirnir í Breiðavík eru slegnir yfir þeim bótum sem ríkisstjórnin ætlar að skenkja þeim. Þeir tala um að í annað sinn sé ríkisvaldið að smána þá. Sérstaklega eru þeir sárir yfir því marghliða mati sem þeir þurfa að sæta hjá einhverjum sérfræðingum um það hvað mikið þeir hafi skaðast í vistinni og hve mikið beri að veita þeim í sanngirnisbætur.

Breiðvíkurdrengirnir spyrja líka hvað verði með þá drengi sem hafa getað fótað sig vel í lífinu en það er sem betur fer til. Þeir fá þá engin skaðastig og þar af leiðandi engar bætur.

Sú hugmynd sem komið hefur fram hjá Breiðavíkursamtökunum að reikna ætti drengjunum vinnulaun miðað við þann tíma sem þeir voru í nauðungarvinnunni finnst mér snjöll og sanngjörn.

Alþingi á nú eftir að fjalla um frumvarp ríkisstjórnarinar. En ekki á ég von á að það breyti miklu. Ætli gerist ekki það versta og lágkúrulegasta að þetta verði flokkspólitískt bitbein sem drepur í raun og veru öll mál. Þá varður málið með lágum bótum bara keyrt áfram með þingmeirihluta stjórnarinnar gegn stjórnarandstöðunni. Það er annars dæmigert að lítið er fjallað um þetta mál í samanburði við hefbundna vinnudeilu ljósmæðra gegn ríkinu. Þar spara þekktir menn og konur ekki stóru  orðin með stuðning við ljósmæður. Styður einhver þeirra Breiðavíkurdrengina? Ekki fer það að minnsta kosti hátt.  

Það sárasta í þessu dæmi er það að búast má við að ýmsir Breiðavíkjurdrengir séu mjög brotnir menn og þiggi því einhverjar smánarlegar bætur án þess að mögla þó hinir sterkari einstaklingar mótmæli. 

En ekkki gerir það málstað ríkisstjórnarinnar betri.

Þarna  sjáum við hvernig lífið getur stundum tekið á sig einkennilegar myndir og hvað manngildi getur oft verið annað en yfirborðið sýnir.

Ég ber ekki saman manndóm og manngildi Breiðavíkurdrengjanna sem margir hafa sigrast á ótrúlegum þrengingum og mannleysishátt og vesaldóm ráðherranna í ríkisstjórninni. Ráðherrarnir eru þess ekki verðir að binda skóþveng aumasta Breiðavbíkurstráksins.

Þó þeir hafi stuðning valdsins og formsins og sterkra stjórnmálaflokka og fái um sig lofgerðarrrollur þegar þeir verða sestir í helgan stein eða hrökkva uppaf og jafnvel heilagramannasöguævisögur í lifanda lífi þá getur maður gubbað yfir því hvað þeir eru miklir aumingjar. 

Nú er fallegur dagur, bjartur og skír. En svona fréttir gera mann þunglyndan og dapran.

Einfalt samhengi

Fátt er í rauninni jafn ógeðfellt eins og múgæsing heillar þjóðar. Hún birtist ekki alltaf í saklausum kappleikjum heldur oft í stríði og blóðsúthellingum. Múgsál er stór hákskalegt fyrirbrigði.

Gott að Íslendingar fá sjaldan tilefni til að vera "einhuga þjóð". 

Frábært að þessum vandræða ólympíuleikum er lokið. Sumir sem eru í íþróttavímu spyrja hvað stjórnarfyrirkomulagið í Kína komi ólympíuleikunum við. Þetta hafi verið glæsilegustu ólympíuleikar sögunnar - sem auðvitað mátti segja sér fyrir. 

Ólympíuleikarnir koma stjórnarfyrirkomulaginu í Kína við á þann hátt að þeir skilja eftir sig hörmungarslóð fyrir málfrelsi og mannréttindi í landinu og margir voru beittir ofbeldi í undirbúningi leikanna. 

Þeir  voru beinlínis notaðir til að herða tökin á þjóðinni sem er sú fjölmennasta í heiminum.  Ástandið er verra en ef engir leikar hefðu verið. 

Það er samhengið.

Er nokkuð erfitt að skilja það?   

Hugsar nokkur Íslendingur annars til kvennanna tveggja á áttræðisaldri sem dæmdar voru í árs þrælkunarvinnu fyrir það eitt að sækja um leyfi til að mótmæla.

 

 

Skiptir meira máli en ólympíugull

Þær hrollvekjandi fréttir sem hér má lesa finnst mér skipta meira máli en nokkurt ólympíugull.

Er eiginlega hægt að gleðjast yfir verðlaunum á ólympíuleikunum í skugga þessara atburða? 

Efndir forseta Íslands í Kína

Forseti Íslands svaraði gagnrýni á það að hann færi á ólympíuleikana meðal annars með því að árangursríkara væri að reyna að þrýsta á kínversk stjórnvöld í mannréttindamálum en hundsa þau.

Nú hefur forsetinn hitt forseta Kína. Samkvæmt fréttatilkynningu   frá forsetaembættinu var ekki sagt eitt einasta orð um mannréttindamá en hins vegar skeggrætt um orkumál og handbolta!

Fyrir skemmstu var sagt frá því í fréttum að tvær konur um áttrætt í Peking ættu fangelsisdóm yfir höfði sér fyrir að mótmæla því að þær voru hrakar af heimilum sínum beinlínis vegna undirbúnings ólympíuleikanna. Sömu sögu er að segja af þúsundum annara Kínverja.

Skiptir þetta ekki máli? Mættu Íslendingar ekki gefa þessu og öðru álíka sem gerst hefur í Kína í aðdraganda ólympíuleikanna gaum þegar þeir gleðjast yfir því að íslenska handboltaliðið kemst á verðlaunapall á ólympíuleikunum?

Hvort skiptir meira máli hverful frægð í kappleikjum eða grimmileg mannleg örlög?

 

 

Góð ákvörðun

Þessi tíðindi mega ekki kafna í áhuganum fyrir leik Íslendinga í undanúrslitunum á ólympíuleikunum.

Björn Bjarnason, sama sem bloggvinur minn, hefur tekið þá ákvörðun að mál Páls Ramses verði tekið til umfjöllunar á nýjan leik.

Það er gaman að eiga slíkan mann sem sama sem bloggvin!

Mál Ramses tekið fyrir á ný

Ofbeldi

Ég hef óbeit á öllu ofbeldi. Ekki síst gegn börnum.

Ég fordæmi allt ofbeldi gegn konum og körlum. En mér myndi aldrei detta í hug að fordæma bara ofbeldi gegn konum. eða bara ofbeldi gegn körlum. 

Hugarafl mótmælir við kínverska sendiráðið

HUGARAFL, samtök fólks í bata sem átt hefur við geðræna erfiðleika að stríða, efnir til þögulla mótmæla föstudaginn 8. ágúst, við kínverska sendiráðið á Víðimel 29, á milli klukkan 13.00 og 13.30. Kveikjan að mótmælunum er afstaða kínverskra yfirvalda til geðfatlaðra í tengslum við Ólympíuleikana, sem settir verða í Peking á föstudaginn.

Fyrir skömmu gáfu stjórnvöld í Peking út tilmæli í 57 liðum til gesta á leikunum þar sem eru nefndir þeir hópar sem eru „óvelkomnir“ til Kína. Á þeim lista er m.a. fólk með geðsjúkdóma. Þessu vill Hugarafl mótmæla með þögulli samstöðu.

Þessa tilkynningu má lesa á heimasíðu Hugarfls. Ég hef lesið á ýmsum bloggsíðum að mótmæli fólks vegna ólympíuleikana séu asnaleg og annað í þeim dúr. Er þetta Hugaraflsfólks þá ekki óttalega asnalegt í augum þeirra sem þannig hugsa? Hugsa þeir kannski eins og Kínverjar að þetta sé eiginlega ekki fólk heldur eins konar meindýr sem halda verður frá ólympíuleikunum hvað sem það kostar. 

Ekki þarf að  spyrja um afstöðu forsetans og menntamálaráðherrans. Þau sýna hug sinn í verki. Ætli forsetinn skammist sín ekki fyrir geðsjúka landa sína? Telur sig eflaust ekki  vera þeirra forseti. Gerði hann það væri hann ekki á ólympíuleikunum. Það er engin afsökun þó aðrir þjóðhöfðingjar flykkist á leikana.  

Mér finnst ekki síður ástæða til að mótmæla við Bessastaði en kínverska sendiráðið.  

Þetta er gott framtak hjá Hugarafli,. En félagði Geðhjálp virðist ekki láta sig þetta mál neinu skipta. Það er skammarlegt.

Myrkraverk í Kína

Fréttir frá undirbúningi ólympíuleikanna verða æ óhugananlegri. Höfuðborgin Í Kína er orðin hervætt lögregluveldi. Fólk sem talið er óæskilegt er fjarlægt með valdi frá augsýn hinna fínu gesta. Þeirra á meðal eru andófsmenn. Kínverjar hafa svikið öll loforð sín um það að virða mannréttindi sem voru forsenda fyrir því að þeir fengju að halda leikana. En menn yppta bara öxlum. Og segjast ætla að njóta leikana þrátt fyrir það.

Mér hefur alltaf þótt sérstök hátíð þegar ólympíuleikarnir eru og fylgst með þeim eins og ég hef getað í sjónvarpinu. En nú er mér bara óglatt.

Ég býst við að íþróttamenn almennt séu alveg jafn umhugað um mannéttindi eins og aðrir og geri mér grein fyrir því að þeir hafa mikið á sig lagt vegna leikanna og þeir verða kannski stærsta stund lífs þeirra. En engan óraði fyrir þeim ósköpum sem nú eru deginum ljósari um harkalega og mannfjandsamlega framgöngu Kínverja varðandi ólympíuleikana.

Er íþróttafólki virkilega alveg sama? Eru ekki til nein æðri verðmæti í þeirra augum en þau að fá að keppa á ólympíuleikumm, sama hvaða gjald saklaust fólk þarf að greiða fyrir það?  Ólympíuleikarnir að þessu sinni eru fremur martröð fyrri alla mennsku en hátíð friðar og vinsamlegra samskipta.

Þeir eru myrkraverk. Og mér er í alvöru óglatt.