Djöfullinn

Ég er skíthræddur um að djöfullinn hafi undirokað mig eins og komist var að orði áðan í útvarpsmessu í Ríkisútvarpinu frá Hvítasunnukirkjunni. 

Prédikarinn segir hallelúja og amen í öðru hverju orði.  Hann virðist raunar vera annað hvort alvarlega heilaskaðaður eða þroskaheftur.

Samt fær hann að prédika í boði Ríkisútvarpsins.

Af hverju fæ ég, virkilega skýr maður með stórar meiningar, aldrei að prédika í Ríkisútvarpinu?

 

 

Nýjustu fréttir

Ég hef frétt eftir pottþéttum heimildum að Kristur sé hættur við að snúa aftur til jarðarinnar til að dæma réttláta og rangláta. Það þjóni andskotans engum tilgangi.

Allir séu nefnilega orðnir svo ranglátir að þeir muni átómatískt fara beina leið til helvítis.

Snjókoma af mannavöldum í Peking

Í morgun var alautt á landinu nema hvað jörð var talinn flekkótt að einum fjórða hluta í Svartárkoti upp af Bárðardal.

Aðra sögu er að segja af norðaustur Kína. Í Peking er nú mesti nóvembersnjór í marga áratugi og frostin í borginni Mohe á landamærum Kína og Rússlands hefur farið yfir 30 stig. Í Peking hefur hitinn farið lítið yfir frostmarkið síðustu daga en næturfrost verið allt niður í 8 stig.  Þegar hitinn í Peking var um frostmark var 20 stiga hiti í Sjanghæ sem liggur reyndar miklu sunnar. Sums staðar í þessu stóra landi fór hitinn yfir 30 stig í gær. 

Sagt er reyndar að snjórinn í Peking sé  af mannavöldum eins og lesa má í þessari frétt. 

Sem sagt: Veðurbreytingar af mannavöldum!

Hvers konar tákn er þetta

Veðurspjall

Veðurfræðingurinn í danska sjónvarpinu áðan var bara sæt.

Og þeir teikna inn skil milli loftmassa á veðurkortin sem ekki er gert hér við óánægju nokkuð margra.  

Krossinn er ekki lengur trúartákn

Talið er að stór hluti Ítala líti ekki á krossinn sem trúartákn heldur sem tákn um menningu og hefðir þjóðarinnar.

Rökrétt ályktun af því er það ef einhver brýtur krossa og bramlar er ekki verið að vanvirða trúartákn, kristna trú sem slíka. Sannarlega óvænt niðurstaða.

Það er líka rökrétt að segja að ekki hafi kristindómurinn sem lifandi trú mikil ítök í lífi ítölsku þjóðarinnar þegar svo er komið að krossinn, sterkasta tákn kristinnar trúar, vekur ekki lengur í hugum hennar trúarleg tengsl heldur menningarlegar og þjóðernislegar hugrenningar. Ekki trúarhrifningu heldur þjóðernisstolt.  

Meirihluti vill samt, ef marka má þessa könnun,  að krossar hangi í grunnskólum - vel að merkja sem menningartákn en ekki sem trúartákn. 

En einhver minnihluti lítur á krossana sem kristin trúartákn og finnst að það brjóti á mannréttindum hans og jafnræði í trúarlegum efnum að þetta tákn sé fyrir augunum á þeim í hverri skólastofu. Undir það sjónarmið tekur Mannréttindadómstóll Evrópu, helsta kennivald Evrópu um mannréttindi.

Hvernig á að bregðast við þessum minnihluta? Með því að beygja hann í duftið með valdi meirihlutans?

Og hvernig á að bregðast við hvað mannréttindi varðar þegar menn greinir á hvers eðlis tákn sé sem deilum veldur, hvort það sé trúarlegt eða einungis menningarlegt?

Svarið við því hvað dóm mannréttindadómstólsins varðar er fremur einfalt.

Það er ljóst að kæran til mannréttindadómstólsins var lögð fram á þeim forsendum að krossar væru trúartákn og vera þeirra í skólastofum væri brot á trúarlegu jafnrétti. Þegar menn bregðast við þessum dómi verða menn því að beita rökræðu úr hugmyndaheimi jafnréttis í trúarlegum efnum en ekki þjóðernislegum eða menningarlregum.   

En þessi könnun hlýtur í sjálfu sér að vera reiðarslag fyrir kristna trú.

Krossinn er ekki lengur trúartákn í hugum kaþólskustu þjóðar í heimi heldur menningarlegt þjóðartákn, þjóðernisleg skírskotun líkt og þjóðfáninn og Dante. 

 

Ítalir vilja hafa krossa í skólum

Örlagaþrungin ákvörðun

Ég hef tekið þá þungbæru en óhjákvæmilegu ákvörðun að halda áfram að blogga um veðrið hér á Moggablogginu eins og ekkert hafi í skorist.

Enda hefur heldur ekkert í skorist.

Með þrumum og eldingum mun ég ótrauður halda áfram að blogga um þau hret og illviðri sem yfir oss kunna að dynja.