Ég er að fara til helvítis

Mikil hitabylgja er nú í Grikklandi. Í dag fór hitinn í Efesis í 46 stig, 45 í Kalamata og í Hania á Krít voru 42 stig.

Ég er ansi hræddur um að maður mundi nú ekki nenna mikið að blogga í svona svækju. En þangað liggur samt leiðin innan skamms.  Ég hef alltaf vitað það að ég ætti eftir að fara beina leið til helvítis!

Hér fyrir neðan sést á korti frá Wetterzentrale hitinn yfir Evrópu á hádegi  í um 1500 metra hæð. Yfir Krít er hitinn kringum 30 stig en 4 stig yfir Reykjavík  

Leti

Hver nennir að blogga í sól og 18 stiga hita?

 

 

Ætti að ritskoða bloggið?

Nú er ég svo andlaus að ég á ekki orð. Ég get ekkert sagt um loftslagsmálin, fótboltamálin, kvennamálin, klámmálin eða heimsmálin. Ég er alveg tómur. 

En ég er þó á móti ritskoðun á bloggi sem sumir vilja fara að innleiða. Ef menn setja þar eitthvað sem fer út yfir einhver mörk á að mæta því með sömu aðferðum og öðru efni sem birt er opinberlega. Menn geta kvartað til réttra aðila eða jafnvel kært og svo framvegis. En ef fylgst verður með blogginu með einhverju virku eftirliti sem grípur í taumana í tíma og ótíma mun það fljótlega drepa allt spontanitet í blogginu. Það gera auglýsingar líka. Að ekki sé minnst á fégreiðslur.

Ég ætla svo í lokin að trana fram mínu eigin mikilvægi og birta veðurkort (að vísu ekki gott) frá þeim degi sem ég var í heiminn borinn en það var auðvitað í Vestmannaeyjum. 

Og  svo er það spurningin hvort ekki sé hægt að spá í veðurkort manna eins og hægt er að spá í stjörnukort manna.

Segðu mér hvernig veðrið var þegar þú fæddist og ég skal segja þér hver þú ert og hvernig örlög þín verða ráðin!

Daginn sem ég fæddist var lægð á Grænlandshafi sem olli suðvestanbarningi á landinu. Og sjá! Líf mitt hefur verið einn heljarinnar útsynningsrosi með hryðjum og hryssingi. En bjart á milli.  

 

 

Ciccolini er þá ekki dauður!

Það kom við hjartað í mér þegar ég las á blogginu hans Egils Helgasonar að hann hefði heyrt Aldo Ciccolini halda píanótónleika í Þessalóníku. Og hann lék auðvitað eins og meistari.

Það var einmitt Aldo þessi Ciccolini sem lék á fyrstu grammófónplötunni sem ég eignaðist. Það var sumarið 1962 þegar ekki var einu sinni búið að leggja drög að flestum bloggurum sem nú gera sig breiða á blogginu. Aðalverkið á plötunni, sem enn  er í nothæfu standi, var hvorki meira né minna en píanókonsert nr. 1 eftir Tsjækovksí, þessi frægi frægi, en aukalag var Mefistóvalsinn eftir Liszt en Ciccolini er einmitt mikill Liszspesjalisti. Og leikurinn er frábær, silfurtær og glitrandi.

Ég hélt hins vegar að  Ciccolini væri löngu dauður og grafinn og varð steinissa á því að hann væri enn að spila og það fyrir Egil Helgason! Og mér fannst ég allt í einu eiga heilmikið sameiginlegt með Agli og upplifði sterkt samhengið í mannlífinu, samanber "samhengið í íslenskum bókmenntum", sem sennilega hefur þó loksins rofnað í seinni tíð - en hverjum er svo sem ekki sama. Ég er  sjálfur að fara til Grikklands eftir nokkra daga og finnst ég því alveg ekstra spesjal deila margnþrugnum örlögunum með honum Agli Helgasyni.

Einu sinni ræddi hann við mig um veðrið í sjónvarpsþætti og öðru sinni í útvarpsþætti. Þá var hann lítið þekktur. En nú er hann orðinn mikið þekktur.

Enda vill hann ekkert við mig tala lengur!    

Ég hlakka annars afskaplega mikið til að yfirgefa þetta volaða land og fara til Krítar. Þar hitti ég manneskju sem mælir allt upp í mér, meira að segja svo hrúleiðinlegar veðurpælingar að jafnvel stærstu og ógurlegustu skessur verða öldungis að steini.

 

Óviðeigandi brandari í dómkirkjunni

Í prédikun í dómkirkjunni sem var útvarpað fyrir hádegi varaði sr. Hjálmar Jónsson þjóðina við því að ofmetnast af velgengni sinni og sagði síðan orðrétt:

„... eða eins og nýi sjúklingurinn sem var sestur í afturhallandi stólinn hjá geðlækninum og læknirinn sagði: Ég þekki ekki þín vandamál þannig að það væri best að þú byrjaðir alveg á byrjuninni að segja mér hvað væri til erfiðleika í þínu lífi. Það er sjálfsagt, sagði sjúklingurinn, Þetta byrjaði allt með því að í upphafi skapaði ég himin og jörð.”   

Og það var hlegið í kirkjunni.

Þetta er reyndar hnyttinn brandari. En mér finnst hann samt ekki eiga erindi í svona ræðu, fremur til að segja í kunningjahópi eða lesa á bók eða í blaði heldur en í hátíðarræðu á þjóðhátíðardaginn sem útvarpað er til allrar þjóðarinnar.

Óneitanlega er þarna verið að hlægja á kostnað þeirra sem eiga við geðræn vandkvæði að etja. En það þætti ekki viðeigandi að láta menn hlægja á kostnað nýbúa, kvenna, múslima eða eiginlega hverra sem er á þessum degi og á þessum stað, í dómkirkjunni sjálfri. 

En það þykir víst allt í lagi að hlægja að "geðsjúklingunum", hvað þeir geti nú verið vitlausir. Þeir jafni sér meira að segja við sjálfan guð almáttugan. 

  

Fjölmiðlum er hætta búin

Í  Laugardagsþætti Ríkisútvarpsins var Þóra Kristín Ásgeirsdóttir fréttamaður að segja frá ástandi fjölmiðla í Rússlandi en hún sat þing alþjóðasambands blaðamanna í Moskvu. Lýsingar hennar eru hrollvekjandi en koma þó ekki á óvart. Í stuttu máli hefur hún eftir rússneskum blaðamönnum að ströng ritskoðun ríki í Rússlandi. Ritskoðun markaðarins. Með dyggum stuðningi stjórnvalda. Það eru auglýsendur, auðmenn, sem ráða alveg hvað er sagt í fjölmiðlum. Blaðamenn eru miskunnarlaust myrtir ef þeir segja frá óþægilegum málum og í níu af hverjum tíu tilvikum kemst aldrei upp hverjir frömdu ódæðið.

Konur eru að taka yfir blaðamennskustarfið, áttatíu prósent allra blaðamanna eru konur. Ástæðan er þó ekki jafnréttisleg. Hún er blátt áfram sú að blaðamennska er illa launuð og nýtur lítillar virðingar og það þrýstir auðvitað konum í starfið.

Þóra Kristín lauk máli sinu með þeirri aðvörun að þau vandamál sem eru af ganga að blaðamennsku í Rússlandi dauðri, alræði markaðarins og yfirgangur peningaaflanna, sé einnig fyrir hendi hér á landi og þau öfl muni fara eins langt og þau komast ef þeim er ekki veitt aðhald.

Á efnahagur að ráða ritfrelsinu?

Gunnar I. Birgisson bæjarstjóri Kópavogs ætlar að höfða meiðyrðamál gegn tímaritunum Mannlífi og Ísafold vegna skrifa þeirra um hann. Segist Gunnar ætla að krefjast hárra skaðabóta. Blaðið hefur eftir honum: "Ég ætla að láta þá borga. Það er það eina sem þetta fólk skilur." Hann segir líka:" Svo er spurning hvort það er eitthvað af þeim að hafa. Ég hef mestar áhyggjur af því." Eitthvað þessu líkt sagði Gunnar einnig í sjónvarpsfréttum í gærkvöldi.

Taka verður með í reikningin að Gunnar er reiður og finnst að vegið hafi verið að sér. Og ekki ætla ég að segja neitt um réttmæti greinanna í þessum tímaritum sem ég hef ekki einu sinni lesið. Það er samt eitt sem mér finnst ískyggilegt við orð Gunnars ekki síst vegna þess að þau eru endurómur þess sem oft hefur komið upp áður. Það er að þegar einhverjum mektarmanni, sem hefur völd og peninga, finnst að sér vegið og hótar meiðyrðamáli skýtur hann oft að þeim sem þeir ætla að lögsækja einmitt með þessu: Svo eruð þið ekki einu sinni borgunarmenn fyrir orðum ykkar. 

Þá spyr ég: Á fjárhagur manna að ráða því hverjir mega gagnrýna og koma við kaunin á öðrum en því athæfi fylgir alltaf viss hætta á því að menn fari yfir strikið. En eiga þeir sem ekki eru ríkir að gæta sín alveg sérstaklega vel að stíga ekki á tærnar á ríka fólkinu bara af því að þeir eru ekki sjálfir ríkir en þeir sem peningana hafa geta látið móðan mása enda eru þeir "borgunarmenn" fyrir orðum sínum?

Það gætir mjög vaxandi tilhneigingar í þá átt að þeir sem öllu ráða í krafti valda og peninga vilji að bókstaflega allt sé metið eftir peningum: líka rétturinn til að gagnrýna opinberlega. 

Í því felst að það séu bara þeir ríku sem megi tala eða yfirleitt hafa sig í frammi. Þeir sem ekki eru "borgunarmenn" fyrir orðum sínum í beinhörðum peningum eiga að steinhalda kjafti.

Þetta er ískyggilegt tímanna tákn.

Sefandi veðurlag

Í dag var sól og blíða á austurlandi. Á Egilsstöðum og Hallormsstað komst hitinn í 23 stig. Síðustu daga hafa verið góðir víðast hvar og  lítur út sem svo verði einnig næstu daga.

Þetta er kærkominn uppbót fyrir kuldana í maí. Mér finnst þessi tími, seint á vorin og snemma sumars, kannski besti tími ársins. Birtan og kyrrðin er aldrei meiri. En vorkuldar geta spillt þessari upplifun. Það gerðist svo sannarlega í maí. En nú er hún komin þessi sæta snemmsumarsstemning.

Hún er svo róandi.  

Jöklarnir eru hverfulir

Já, íslensku jöklarnir munu hverfa miðað við varfærnislegar spár um hlýnun jarðar, segir Helgi Björnsson jöklafræðingur. Ekki ætla ég að ræða hér um gróðurhúsaáhrifin en langar til að velta fyrir mér nokkrum atriðum um eyðingu jöklanna.

Þegar þá leysir léttir farginu á jarðskorpunni undir þeim er. Skyldi þá ekki mega búast við eldgosum þegar þeir hverfa en undir öllum stóru jöklunum eru eldstöðvar. Kannski kemur risadyngjugos í kjölfar hvarfs Vatnajökuks sem gerir þessa Skaftárelda bara hallærislega. Katla fer þá að gjósa á auðu landi með hraunrennsli. Kötluhlaup verða úr sögunni.  

Veldur ekki jöklaleysið svo breytingum á veðurfari? Veðrið í Suðursveit undir Vatnajökli t.d. hlýtur að vera öðruvísi þegar enginn er jökullinn. Það hlýtur að breyta bæði vindafari og úrkomu. Úrkomuskugginn noðrur af Vatnajökli hlýtur sömuleiðis að minnka og úrkoma að aukast fyrir norðan hann. Jökullinn er um 600 metra þykkur þar sem hann er þykkastur. Úrkoma hlýtur líka að aukast í Húnavatnssýlum sem eru í nokkru skjóli af Langjökli og Hofsjökli.

Snæfellsjökull verður líklega ekki lengur nein orkustöð. Hver tekur mark á berstrípuðum orkubolta?

Þegar landnám hófst voru jöklarnir miklu minni en nú en voru samt alvöru jöklar. Þeir hafa verið að bæta við sig á  kuldaskeiði sem stóð í mörg hundruð ár og linnti kringum aldanmótin 1900 þó annað stutt kæmi reyndar á hafísárunum fyrir fjörtíu árum.   

En landið var íslaust lengst af eftir að jökla ísaldar leysti  nema kannski á hæstu fjöllum. Stóru hjarnjöklarnir fóru að myndast fyrir aðeins 2500 árum eða um það leyti sem Búdda var uppi og kenndi að lífið væri þjáning. Hitastig er talið hafa verið einum tveimur stigum hærra hér á landi áður en skyndilega kólnaði á þessum tíma. 

En afhverju kólnaði og það svona hratt? Breytingar á hafstraumum? Ég hef aldrei rekist á  almennilegar skýringar á þessu.

Jöklarnir eru hverful fyrirbæri. Þeir eru ekki eilifir eins og nirvana hans Búdda.   

 

Íslenskir jöklar horfnir eftir 200 ár

Og hvað svo ?

Í fréttum Ríkissjónvarpsins klukkan sjö gaf að líta hvernig lögreglumaður, afmyndaður af  bræði, slær farssíma úr hendi manns sem vildi taka myndir af lögreglumönnum á farsímann sinn. Síðan er manninum skellt á jörðina og höggin látin dynja á honum.  Þetta sáu allir með sínum eigin augum sem horfðu á fréttirnar. 

Er það einhver glæpur að taka myndir á farsíma af lögreglunni?  

Síðan kom Óskar Bjartmarz og fór langt út fyrir verksvið sitt sem lögreglumanns með subbulegu og lítilsvirðandi tali um einhverja menn sem við vitum ekkert um. Á frásögn lögreglunnar eftir þetta sjónarspil sem við sáum er ekkert mark takandi. Hún er örugglega hlutdræg.  

Og hvað svo? 

Kemst lögreglan bara upp með svona lagað fyrir allra augum? Það er líka einkennileg lítilþægni af fréttastofu Sjónvarpsins að gera skýringar lögreglunnar að höfuðefni fréttarinnar en ekki ofbeldi hennar sem blasti þó við öllum. Það er svo annað mál hvort einhver maður var með fíkniefni innvortis. En það afsakar ekki ruddaskap lögreglumannsins sem sló til mannsins með símann eða orðbragð Óskars Bjartmarz. 

Hann getur ekki stimplað menn án dóms og laga frammi fyrir alþjóð og réttlætt augljósan fantaskap.